Trójna, Troja, Wiluża, Widłuża – to nazwy dwóch grodów, które powstały na wybrzeżu Małej Mazji, najpierw jako gniazda-obwary w czasach Zerywanów Starej Koliby, a potem zostały także odnowione przez Wędów w okresie ich wędrówek w czasach Nowej Koliby, jako dziedzictwo starozerywańskie należne z przyrodzenia Królestwu SIS (Scytowie, Istowie i Słowianie). Wędowie nie utrzymali tych grodów, jak i wielu innych pobudowanych na drodze swoich wypraw. Ich żywiołem było żeglowanie i odkrywanie. Przeważnie pozostawiali zbyt nieliczną załogę, by mogła ona zapanować nad większym obszarem.
Chętnie zatem Charonowie obejmowali rolę strażników – Ochrony – dla okolicznej ludności, z którą następnie się stapiali i przyjmowali jej obyczaje oraz mowę. Ponieważ strażnicy ci spełniali również posługi związane z Wiarą Przyrody, zwłaszcza zaś pobierali myto za przewóz zmarłych na Morze Czarne i opłatę za odprawienie uroczystości pogrzebowych w morzu, dlatego powstała z nich grumada kapłanów-wojowników podobnych do świtungów, harów czy withasów, albo kosezów, zwana Charonami-Ochronami.
Źródło oryginalnego artykułu
Avaris czyli k’AVARIS-Kair był stolica Hyksosów w l. 1759-1570 pne. Wezyr hyksoskiego Egiptu biblijny Józef zawarł w r. 1625 z Pelopsem z Poznania konwencję o dostawach Żelaza i Stali do Egiptu, które odbierali w Pylos na Peloponezie Żydzi.
AVARIS Ptolemeusza nad Wisła pochodziło zaś stąd, że Grakch I przywiózł sobie z Aleksandrii zięcia Seta Ptolemeusza, który zbudował w SETIDAVIE-Koninie kopię pałacu Ptolemeuszy w Aleksandrii.
PolubieniePolubienie