Archiwa miesięczne: Sierpień 2015
Jerzy Zięba – Słowianie dzisiaj
Komentarz do filmu. Zbigniew Borek : „Panie Jerzy. Jestem pełen najwyższego szacunku i uznania dla Pańskiej heroicznej i wspaniałej walki. Walczy Pan z przemysłem farmaceutycznym wartym nie miliardy a biliony dolarów. Lek w postaci pokarmu, zioła, witaminy C nie jest dla tego przemysłu nic wart choćby była stuprocentowa pewność wyleczenia, bo na tym się nie zarobi. Trzeba opatentować jakiś pojedynczy składnik leku, co najśmieszniejsze często na skutek badań finansowanych przez państwo, czyli przez nas. To przemysł farmaceutyczny sponsoruje lekarzy. To przemysł farmaceutyczny rozsiewa idiotyczny szum informacyjny powodujący, że ludzie nie wiedzą już w co wierzyć i komu. To co się dzieje w Centrum Zdrowia Dziecka w wobec doktora Bachańskiego to walka o grubą kasę. Taką o której nam się nie śni. Pani Dyrektor jest długim ramieniem koncernów farmaceutycznych. Pacjent jest tylko dojną krową. Nie chodzi o wyleczenie pacjenta. Chodzi o LECZENIE DOŻYWOTNIE. Koncern zarabia na chorym ale żywym nawet ledwo żywym pacjencie. Z punktu widzenia koncernu i akcjonariuszy jest to działanie skuteczne. Zdrowie się nie liczy. Na zdrowych się nie zarabia. Trzymam kciuki za Pana krucjatę…
https://www.youtube.com/watch?v=MlBCy82DpCM
Wczesna słowiańszczyzna – z uwzględnieniem archeologii genetycznej
Okres istnienia bezimiennych ludów trwał długo – około 6 do 12 tysięcy lat temu, bo archeologia jest niema; dopiero wzbogacona o źródła pisane, badania językowe może dać wiedzę o ludziach [1]. Odkrycia zabytków kultury materialnej dają wiele informacji o ich wytwórcach; ustalamy obszary ich panowania, związki pomiędzy jednymi a drugimi wytwórcami przedmiotów o takich samych kształtach ozdobach, podobną metodą wytwarzanych. Nie mówi to nam jeszcze nic o etnosie tych obu porównywanych grup, nie wiemy, co to były za plemiona, nie znamy ich języka wierzeń itp.
W przypadku Słowian w okresie rozwiniętej kultury Greków czy Rzymian pozostaje nam jedynie korzystać z opisów historyków, kupców czy podróżników, którzy dotarli na nasze ziemie po za granice cesarstw. Wiedzę wzbogacają językoznawcy badając źródłosłowy poszczególnych zachowanych nazw wód; zbiorników rzek ii trwałych elementów krajobrazu – hydronimów.
Źródło oryginalnego artykułu
Bóg Prawdziwc-Prawota
Bóg Prawdziwc Prawota
Prawota jest synem (córką) Prowego i Dziewanny, albo Prowego i Czstnoty. Opieka nad niewinnymi, dochodzenie i odsłanianie prawdy, dbałość o przestrzeganie prawa ustanowionego przez bogów i ich ziemskich przedstawicieli. Jednoręki – Pan Prawdy i Prawości, Pan Pokory, Władca Niewinnych, Rasznu, Straszny, Straszny Prawic, Pobożność – Prawota, Prawdziw, Pobóg, Karna Syn Słońca.
Bogini Czsnota
Bogini Czsnota
Czsnota córka Czarnogłowa i Białobogi. Jest strażniczką i opiekunką cnót, chwały, sławy, czci. Wynagradza cierpliwym, oczekującym i samotnym. Pani Czci i Cnót, Pani Sławienia, Wysławiająca, Pani Czystości i Oczekiwania, Pani Samotności, Pani Cierpliwa, Pani Ciernia, Pani Cierpienia, Bogini Czysta, Matka Dziewicza, Pani Dziewictwa i Cnoty, Pani Wstydu.
O Założy na Weli – mitologia Słowian
Pierwszy z wpusków do Założy nachodzi się przy samej Bramie Piekła, w ścianie brzegowej na takiej wysokości, że lepiej mieć sznur albo drabinę, ale od biedy i skokiem można ją pokonać. Jest to jednak niedobre wnijście, bo zbyt łatwo trafić zeń w Bramę Smoczą i wylądować w Piekle.
Drugi wpusk leży na takiej samej wysokości, a leży on tuż obok Błotospadu, zwanego inaczej Tapluszczem, którym opuszcza się na dno tej nawi Rzeka Rzek – jest to już bardzo blisko Otchłani. Od granicy zwą rzekę Założnicą. Rzeka Rzek ma w Założy najkrótszy bieg, ale rozgałęzia się obficie w tak zwane Rozrzecze, w którym płynąc jej nurtem łatwo się pogubić. Miejsce to mienią również Trzydziewięcioisepiem, tyle jest bowiem wielkich wysp między gałęziami rzeki.
Owa okolica rozciąga się od dziwnego i budzącego grozę Trysku Głębi, wodnego wiru bijącego w niebo strugami rozproszonej wody czerwonej barwy, ku ścianie Otchłani. Tutaj wpada w Założnicę Podnawica – rzeka podziemna płynąca pod Założą od piekielnych Jezior Czarsen i Krasnego (gdzie niknie pozornie w podwelu, podłożu Weli). To miejsce jest położone blisko Otchłani i Bramy Ciszy, prawie na samej północy (w kirze kostromnym) Założy.
O Raju na Weli – mitologia Słowain
Naw Rajna uchodzi za najpiękniejsze miejsce Weli. Obydwa wpusty z Pąci Lelija mieszczą się, jak powiadają, blisko ściany rozdzielającej Raj od Piekła, przy samym podnóżu skały brzegowej Niwy. Wyjście z nich jest bardzo wygodne i bezpieczne, przy samym dnie Nawi. Równie blisko Piekła, tuż za drugim z rajskich wpustów, schodzi rozlewnym Wodospadem Rzeka Rzek i kieruje się wpierw ku środkowi nawi, a potem w stronę kostromną. Przepływa przez cały Raj, by ujść Bramą Ciszy do Otchłani.
Od wnijścia w Raj Rzekę Rzek nazywają Świetlnicą. Toczy ona powoli swoje błękitne wody, które są przejrzyste i skrzą się – stąd jej miano. Rzeka płynie przez las rajski – Rajec, a potem przecina pastwiska i łąki zwane Nierozłąką. Po drodze, nim przekroczy progi Otchłani, czterokrotnie rozlewa się w jeziora. Pierwszym z nich jest Jezioro Szczęśliwe o brzegach przystrojonych wiecznie owocującymi śliwami i kwiatami ślazu-malwy. Dalej, po samym środku Rajca, rzeka rozdziela swój bieg, kierując część wód w pierścień okalający ze wszech stron wyspę Weń. Na wyspie tej rośnie Drzewo Wyraj.
O Piekłach na Weli – mitologia Słowian
Trudno rozpocząć opis miejsca, które nie ma początku i końca. Zacznijmy więc od wejścia, czyli okolicy pierwszego z dwóch Wpustów z Nawiejnych Pąci Smęta. Pącie (mienione również Podziemną Drogą Dusz) wiodące do Piekła mają wypusty umieszczone dosyć wysoko w brzegowej ścianie Niw. Tylko ci, którzy posiadają drabiny, mogą tędy zejść bez groźby bolesnego upadku. Inni są narażeni na przykre przywitanie. Pierwszy z wpustów leży bliżej strony zachodniej, na wysokości Pierwszego Lawospadu, drugi na wysokości Piątego Lawospadu, po samym środku brzegu nawi. Mówimy o pierwszym i piątym z porochów przecinających bieg Rzeki Rzek zwanej tu Czerwienicą.
Rzeka Rzek spada z Niwy Wiłów niebotycznym Wiłospadem blisko, zapartej raz na zawsze, Bramy Raju. Od chwili, gdy znajdzie się w Nawi Smoczej (Piekle), nazywana już jest Szarzycą. Bardzo blisko ściany brzegowej tej nawi wody rzeki swoim uderzeniem wyryły banior, zwany Szarbaniorem, jako że unosi się w nim ciągle z dna śluzowaty szary szlam. Rzeka przechodzi następnie wartko w dolinę, rozszerza się i spokojnieje. Dalej rozlewa się w wielki, połyskliwy, niemalże nieruchomy Szary Staw Cynowy. Tu dzieli się na dwie odnogi – Czerwienicę, kierującą się równolegle do brzegu nawi, i Czernicę skręcającą w głąb nawi, ku jej sercu. Czerwienicę przedziela siedem porochów – Lawospadów. Szósty i Siódmy Lawospad poprzedza ujście rzeki w Jezioro Czarsen, kończące jej bieg. Miejsce to znajduje się już blisko wschodniej nawi, Założy i wiodącej do niej Bramy Smoków.
Więcej o Weli, jej położeniu…
Sati Sauri- Modlitwa Słowiańska – muzyka
Sati Sauri- Modlitwa Słowiańska – Słowiańska Muzyka.
Do Matki Ziemi-Siemi – mitologia Słowian, nasza Matka Ziemia. Kim to ona jest według Słowian (R1a)? Matka Wszelkiego Ziemskiego Stworzenia.
Sati Sauri- wokalistka, kompozytorka, skrzypaczka, multiinstrumentalistka. Z muzyką związana od wczesnego dzieciństwa, kiedy to rozpoczęła swoją wieloletnią edukację gry na skrzypcach i fortepianie.
Jej twórczość nawiązuje do tradycji słowiańskich, Dalekiego Wschodu jak również kultury celtyckiej. W jej utworach usłyszymy mistyczne brzmienia harmonium indyjskiego, delikatnej harfy czy współczesnej gitary klasycznej. Poetyckie, poruszające wyobraźnię teksty dodatkowo sprawiają, że słuchając utworów z jej twórczości przenosimy się w magiczne krainy, doświadczając stanów odprężenia i głębokiej refleksji.
Lechici – Lachy – Polachy – Polacy
Temat wraca jak jak bumerang, w końcu nasza historia ma nie zgłębione tajemnice i można wysnuć wiele teorii powstania naszego wielkiego Rodu, dlatego przedstawiam tekst znaleziony na profilu Elżbieta Piskorz ale także na innych stronach na których ten tekst został udostępniony. Pozwalam sobie także umieścić, bo dobrych artykułów nigdy za wiele! Sam pozwoliłem sobie poprawić trochę błędy językowe jakie pojawiły się w tekście. Kim są Polacy? Czy rozwiązanie tej zagadki jest niemożliwe? Jest trudne, ale nie niemożliwe.
Obecnie Polacy maja problem ze swoją tożsamością i kulturą. Nie ma co się dziwić, ponieważ zostaliśmy poddani zmianie tożsamości, a obecna nauka będąca widocznie pod czyimś „butem” nie kwapi się na udzielenie nam wyczerpujących wiadomości na ten temat. Jakie są zatem możliwości działanie przy takim stanie rzeczy? Jedyną rzeczą jaką nam pozostała to indywidualne dochodzenie do prawdy, opierając się na szczątkowej antycznej wiedzy historycznej pozostawionej, przez średniowiecznych kronikarzy, religioznawstwie i językoznawstwie słowiańskim, jak i umiejętności logicznego myślenia i powiązania znanych faktów w jedną całość.
Źródło oryginalnego artykułu
Bóg Prowe
Słowianie - Wiara Przyrodzona 