Słowiański styl życia

Slavs Słowianie


Życie ludzkie. Człowiek w wierzeniach dawnych Słowian przez cały czas swojego życia był objęty boską opieką, która w każdym wieku była jednak różna. Wynikało to stąd, że w zależności od pory życia poszczególne bóstwa i istoty nadprzyrodzone w różnym stopniu ingerowały w ludzkie życie. Warto omówić w ogólnym zarysie to, jak nasi praojcowie zapatrywali się na zagadnienie życia doczesnego i wiecznego, po to by uświadomić sobie jak bogaty zespół wierzeń i przekonań odszedł w niemal zupełne zapomnienie. Dla lepszej przejrzystości tego wywodu dobrze jest podzielić żywot ludzki na poszczególne etapy, którego punktami granicznymi są narodziny, młodzieńcza inicjacja, założenie rodziny i śmierć.


 Źródło artykułu


Czytaj dalej

Dziady – przedchrześcijański obrzęd zaduszny

Dziady Wiara Przyrodzona


Dziady – przedchrześcijański obrzęd zaduszny, którego istotą było „obcowanie żywych z umarłymi”, a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków (dziadów), okresowo powracającymi do swych dawnych siedzib. Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju. Nazwa „dziady” używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy (niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. Podlasie, Obwód smoleński, Auksztota), jednak pod różnymi innymi nazwami (pominki, przewody, radecznica, zaduszki) funkcjonowały bardzo zbliżone praktyki obrzędowe, powszechne wśród Słowian i Bałtów, a także w wielu kulturach europejskich, a nawet pozaeuropejskich.

W tradycji słowiańskiej święta zaduszne przypadały od trzech do sześciu razy w roku – w zależności od danego regionu. W Polsce najważniejsze obrzędy obchodzono wiosną święto zmarłych obchodzono w okolicach 2 V (zależnie od faz księżyca); jesienią Dziady obchodzono w noc z 31 X na 1 XI, zwaną też Nocą Zaduszkową, Zaduszki, Zaduszki jesienne, Święto zmarłych, co było przygotowaniem do jesiennego święta zmarłych, obchodzonego w okolicach 2 XI (zależnie od faz księżyca).


Źródło oryginalnego artykułu


Czytaj dalej

Dziady – Święto Przodków

Dziady-Wiara-Przyrodzona


Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, Co to będzie, co to będzie? Dziady to praktyka znana współczesnym przede wszystkim z kanonicznego dramatu Adama Mickiewicza. Należy jednak pamiętać, że w czasach przedchrześcijańskich podobne rytuały były czymś powszechnym i często praktykowanym wśród Słowian i Bałtów. Istotę Dziadów stanowiła możliwość łączności ze światem zmarłych, z duchami przodków, które w pewnych szczególnych porach roku tymczasowo wracały do swych dawnych siedzib. Dziady w ujęciu Adama Mickiewicza to zgrabna synteza wierzeń i obyczajów litewskich, białoruskich i „ukraińskich” (WP: Ukraina powstała w czasach okupacji judeo-komunistycznej, więc powinno być na terenach obecnej Ukrainy – kto tam był wcześniej warto prześledzić mapy), wierna w wielu szczegółach autentycznym przedchrześcijańskim obrzędom, rozbieżna jednak z prawdą w wypadku chociażby autentycznego modelu wywoływania dusz. W jaki sposób dawni Słowianie obchodzili Święto Przodków? Jakie przedchrześcijańskie wierzenia na temat obcowania zmarłych utrzymały się do dziś w naszej kulturze?

Dziady, najogólniej rzecz ujmując, to zbiór rytuałów, obrzędów i zwyczajów związanych z obcowaniem żywych ze zmarłymi. Nazwa dziady używana była w gwarach ludowych na terenie Białorusi, Polesia, Rosji, Ukrainy i różnych terenach przygranicznych. Inne regiony mogły mieć inne nazwy na poszczególne obrzędy, np. pominki, przewody, radecznica,zaduszki. Etymologicznie rzecz biorąc, dziad to po prostu bezimienny przodek. Dziady swą nazwę zawdzięczają zatem temu, że była to pora, w której wspomniane dziady wracały na ten świat, do swych dawnych domostw, po to by nawiedzić swoją rodzinę.


 Źródło oryginalnego artykułu


Czytaj dalej

Bóg Porenut


Syn Peruna i Perperuny. Ysk, PonurtPan Błyskawicy. Błyskami zwiastuje burzę, ale także zapowiada nadejście Pogody. Ysk często jest widziany w orszaku Pogody-Weni, Pani Dobrego Powietrza, podczas jej niebiańskich i ziemskich wędrówek.


Czytaj dalej

Bóg Turupit-Ciosno


Syn Peruna i Perperuny. Pan Grzmotów oraz Władca Wstrząsu i Głosu. Jako że posiada głos najpotężniejszy – Grzmotnik, jest nazywany Władcą Głosu. Zapowiada nadejście Peruna i Perperuny z bardzo daleka. Rządzi on nie tylko grzmotem powodującym drżenia a płynącym z nieba, lecz także wszelkimi wstrząsami i grzmotem płynącym z trzewi Ziemi, Wprawia on Ziemię w drżenie i dobywa ogień z jej brzucha. Przeoruje grunt swoją samowracającą siekierką rzeźbiąc nowe kształty Ziemi. Wywołuje cierpienia swoimi niespodzianymi i niszczącymi ciosami. Oczyszcza Ziemię z niepożądanych narośli i odnawia ją. Przywraca jej stan dziewiczy.


Czytaj dalej

Bóg Perunic


Syn Peruna i Perperuny. Pan Burzowego Nieba, Władca Nawałnic i Pan Ziemskich Piorunów. Towarzyszy matce Perperunie i Perunowi pomagając im czynić gwałtowne burze. Ciska piorunami w zduszów, Ciemnych Bogów i ich pomocników stworze. Ze zwykłych burz czyni prawdziwe nawałnice o niszczycielskiej sile. Często kieruje je przeciw tym którzy sami są niszczycielami. Perunic włada tymi tylko błyskawicami, które latają od chmury do chmury, całkiem wysoko w niebiesiech, kędy już wzrok nie sięga. Jest krewkim i porywczym bogiem. Nie bardzo ma szczęście w miłości, tak jak i pozostali młodzi Runowie.


Czytaj dalej

Bogini Perperuna


Córka Czarnogłowa i Białobogi. Żona-Siostra Peruna. Jest Panią Burzy, Władczynią Gradu i Chmur. Włada burzą i gwałtownymi nawałnicami deszczowymi, a także gradem i w zimie zamiecią. Kieruje chmurami. Perperuna zawsze staje po właściwej stronie, jest boginią sprawiedliwą, nie nastaje na ludzi i ich dobytek, para się niemal wyłącznie swoim stadem chmurnych sukien przy pomocy których czyni burze i deszcze. Perperuna ma gwałtowne przyrodzenie, ale nie bardziej niż inni Runowie, a przy tym z burz które czyni jest przecież wiele pożytku po wszych niwach.


Czytaj dalej

Gdzie są żydzi ???

Mongols-Chazar


Kochany Wnuczku! Nie pisałem nigdy o najnowszych rewelacjach, jakie się ukazały na początku II dekady XXI wieku. A okazało się coś, co nawet mędrcom się nie śniło. Wyszło bowiem na jaw, że ci wszyscy pseudointelektualiści dyskutowali prawie 200 lat o czymś, co tak naprawdę nie istniało. Te wszelkie autorytety tworzyły wirtualne problemy, wyciągając, jak prestidigitator królika z kapelusza, coś co nazwali narodem żydowskim. Kościół katolicki stworzył nawet specjalną komisję do dialogu między katolikami, a żydami. A tu nagle nauka pokazała, że ci, których nazywamy Żydami, to Mongołowie.

Ale od początku. Nie ruszałem tematu, ponieważ sądziłem, że „wolna prasa” w tym kondominium nad Wisłą, lub jak kto woli, 52 stanie USA, taką perełkę informacyjną od razu rozgłosi wzdłuż i wszerz. Zamiast tego, czołowi „eksperci” i publicyści głównego nurtu dezinformacji zajmują się rajstopami pani Ewy Kopacz, czy innymi detalami jej ubioru. Nawet tzw. prawicowe blogi nie próbują ustosunkować się do tego tajnego Raportu Mossadu, który wyciekł już w 2013 roku, a przez „Veterans Today” został omówiony 3 lutego 2015 roku.


Autorstwo: dr Jerzy Jaśkowski. Nadesłano do „Wolnych Mediów”


Czytaj dalej

Bundesrepublik Deutschland czyli przekręt stulecia. O tym jak zamieniono całe państwo w firmę. Część I

Germany-Niemcy-Slavs


Z Miłości i szacunku do wszystkich ludzi po obydwu stronach Odry. Piotr Martin Shogun. CZĘŚĆ 1: TŁO. CZYLI FAKTY O KTÓRYCH SIĘ MILCZY. Czy wiesz o tym że Twoi zachodni sąsiedzi żyją w kraju który właściwie… nie istnieje? Czy wiesz o tym że pewne fakty są od lat przemilczane i z premedytacją ukrywane przed oczami nie tylko obywateli niemieckich ale i całego świata? Zapytasz się zapewne: jak to możliwe że znika państwo i nikt nie wszczyna alarmu? Jest tak, ponieważ niezależnie od tego czy żyjesz po tej czy po tamtej stronie Odry obowiązuje zasada: „Ludzie o wiele łatwiej wierzą w kłamstwo które słyszeli już setki razy niż w prawdę która jest dla nich całkiem nowa” – Alfred Polgar. Teraz nadszedł czas na Prawdę. Ale żeby ją poznać musisz poznać tło na którym dokonano oszustwa (prawie) doskonałego…


Źródło oryginalnego artykułu


Czytaj dalej

Bóg Perun


Syn Czarnogłowa i Białobogi. Pan Pioruna i Władca Żywiołów (jest władcą Bogów Żywiołu), Peryn, Periń, Porun, Piren, Parom, Piarun, Pieron, Perkun, Piorun. Jego odpowiednikiem u Istów jest Perkun (Parkuns, Perkons, Perkuns), Pierrun, Perrun…  Władca Prądu… Perun nosi fioletową szatę.

Włada uderzeniami pioruna, otwiera brzuch Ziemi, Bogini Siemi, ściga Ciemne Moce. Sprawowanie rządu i sądu nad Żywiołami, godzenie żywiołów. Perun rozpoczyna wiosnę uderzeniem swojej srebnobłyskawicy. Jego piorun zwiastuje ponowne rozpoczęcie wzrostu i dobycie zieleni na światło świata. Jest bezwzględnym tępicielem Ciemnych Bogów i ich sługów. Uderzeniami pioruna powołuje wybranych, którzy na wieki pozostają już w Kłódzi złączeni ze Swątem.

Perun to także pierwszy z Żywiołów, czyli pierw (prasłowiańskie pry, pirw) i egzekutor prawa. Perun daje swe prawa wojownikom i on ich sądzi ręką króla lub kapłana.

Perun, noszący trzy miana, pod którymi się go czci: Peruna-Tłuka, Peruna-Groma i Peruna-Derzkija (Dirżkyja), jest jedynym Panem Pioruna i Władcą Żywiołów, używającym Srebrzysto-Kamiennej Błyskawicy Sam dla siebie ma też pomocników spośród Stworzów bogunów zwanych Ogniami. Żadnego innego boga z ową Srebrobłyskawicą zobaczyć nie można, żaden inny nie umie nią władać i nie posiada tytułu Pana Pioruna.


Czytaj dalej

Krakowscy archeolodzy odkryli małopolską Troję


Tak doniosłego odkrycia nikt się nie spodziewał, bo archeolodzy badają stanowisko archeologiczne w Maszkowicach od dawna. Najstarszy przykład kamiennego muru w dziejach budownictwa na ziemiach polskich, o ponad dwa i pół tysiąca lat starszy od zabytków architektury romańskiej, odkryli krakowscy archeolodzy na Górze Zyndrama w Maszkowicach.

Naukowców zaskoczył rozmach pradziejowych budowniczych. Wierzchołek naturalnego wzgórza ścięto, tworząc wypłaszczenie o powierzchni 0,5 ha. Z pozyskanych w ten sposób ton gliny na łagodnym wschodnim i północnym stoku góry zbudowany został taras, który dodatkowo jeszcze poszerzył przestrzeń osady. Mur wykonano z dużych, półmetrowych bloków piaskowca spojonych gliną.


Źródło oryginalnego artykułu


Czytaj dalej

Bóg-Bogini Bóstwo Jesze-Yessa


Jesza-Yesse syn-córka Swąta i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki. Kirowie (czyli Stronporowie albo inaczej Godowie) – grupa bogów Drugiego Działu władających czasem, kształtem, kierunkami i przestrzenią (przestronią). Ich władanie, na przykład porami roku, polega nie tylko na panowaniu nad czasem (kir-czas) i przestrzenią (kir-strona) tego okresu roku, lecz i na nadawaniu określonej porze odpowiedniego kiru-kształtu, to jest wyglądu, a także kiru-kierunku (runu) – tego, ku czemu zmierza (runi się, porusza) w przekształceniach dana rzecz i kiru-witu – rodzaju. Jesowit,  Jasień, Jasna Pani, Jasny Pan, Jasion, Jasnowit, , Jesień, Isień, Jesse-Jessa, Pan Istu, Pan Jaśni, Jaśń-Jasnota, Czerwonobóg, Czerwony Pan.


Czytaj dalej