Archiwa miesięczne: Marzec 2016
Lelek – Hymn do Żywy – muzyka słowiańska
HYMN DO ŻYWY
O dobra Żywa, dobro rodziłaś,
Tyś matka nasza, a ojciec nasz jest Rod.
O dobra Żywa, dobro rodziłaś,
O Żywa, Żywa, od Mary bronisz nas.
O Żywa, Żywa strzeż nasz słowiański lud!
Autor tekstu: Wsiesław Sannikow. Reżyseria: Julia Groszek. Scenariusz: Julia Groszek, Maciej Szajkowski, Tomasz Wójcik. Zdjęcia: Tomasz Wójcik. Montaż: Sławomir Niedochodowicz. Muzyka: Zespół LELEK w składzie: Michał Rudaś. Jakub Koźba. Maciej Szajkowski. Kamil Rogiński. Piotr Stefański. Patryk Kraśniewski. Produkcja, mix & mastering: Studio AS One. Gościnnie: Magdalena Sobczak, Sylwia Świątkowska. Kostiumy: Dagmara Czarnecka. Charakteryzacja: Aleksandra Szczepanek, Agata Wasilewska. Kierownik produkcji: Katarzyna Kuczyńska. Korekcja barwna: Marcelina Górka. II Reżyser: Konrad Bayno. II Operator: Maciej Tarapacz. Asystent reżysera: Konrad Gelert. Asystenci produkcji: Mateusz Dobrowolski, Aleksandra Stelmach. Wystąpili: Bogini Żywa – Sylwia Świątkowska. Studentka rysunku – Izabela Jarosińska. Biznes woman – Agnieszka Michalska. Taksówkarz – Michał Krajewski. Profesor – Tomasz Ślęzak. Szef biura – Michał Wróblewski. Pasażerka 1 – Pola Łangowska. Pasażerka 2 – Kamila Pacho. Pasażer 1 – Michał Dębiński. Pasażer 2 – Michał Wróblewski. Kapłanka – Dagmara Czarnecka. Kapłanka – Monika Łada-Bieńkowska. Kapłanka – Ewa Wałecka. Żerca – Maciej Szajkowski
Mohini Indian Dance Group. Tancerki: Kinga Malec, Kalina Duwadzińska, Agnieszka Kalecińska, Gabriela Pawłowicz, Choreografia: Kinga Malec
Statyści: Przemo, Joanna Dzyr, Czarli Bajka, Paweł Narożnik, Katarzyna Guzek, Bogusz Bilewski, Armand Urbaniak, Mateusz Dobrowolski, Witold Nazarkiewicz, Franciszek Ledóchowski, Krzysztof „Hej Joe” Nieporęcki, Ewa, Marcin, Julia, Filip Bocian, Guślarz – Tadeusz Konador, Piotr Szymanowicz, Prażanin i inni. Fotosy: Bartek Muracki http://www.bartekmuracki.com. Bogusz Bilewski. Dagmara Szajkowska. Podziękowania zechcą przyjąć: Zuzanna Król, Marcin Rutkowski – firma Martela, Dariusz Żukowski – AG COMPLEX, Profesor ASP Hanna Jelonek, Maciej „Kamer” Szymonowicz, Bartosz Sandecki, Xiądz Maken I, Ewa Ratkowska, Filmspot Wrocław. Specjalne podziękowania dla: Urzędu M. St. Warszawy, Pana Wiceprezydenta Michała Olszewskiego, Marka Piwowarskiego, Wioli Paprockiej, Domy Ville http://www.domyville.pl/
Kup album lub pliki bezpośrednio: http://www.karrot.pl/brzaskbogow
Chcesz zdrowej żywności podpisz petycję! – Słowianie dzisiaj
http://www.petycjeonline.com/alarm-br…
Aby nasze stoły były pełne zdrowej żywności przepełnionej smakami, zapachami i jakością, jakie znamy z dzieciństwa – czyli dobrym, wiejskim jedzeniem potrzeba wspólnego wysiłku rolników i konsumentów. Pamiętając o tym PODPISZ PETYCJĘ „Alarm – brońmy dobrej żywności”
Nowa ustawa o której mowa w petycji siedzi w sejmowej zamrażalce od dwóch miesięcy. BRONIMY jej bo chroni i popiera: DOBRĄ ŻYWNOŚĆ a więc ZDROWIE, RODZINNE GOSPODARSTWA I PRAWDZIWE ROLNICTWO, NIEZALEŻNOŚĆ, ODPOWIEDZIALNOŚĆ i LOKALNĄ EKONOMIĘ. Pamiętając o tym PODPISZ PETYCJĘ „Alarm – brońmy dobrej żywności”
Ariowie – Historia Słowian – Eddie Słowianin – część 1
Wedy Santi (Santi Weda Pierrona) – 75000 BC. Imperium Ramy – około 12 000 BC. James Churchward http://www.infra.org.pl/historia-/zak…
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/88347/…
http://www.bibliotecapleyades.net/arq… http://www.sacred-texts.com/atl/ssm/
Kapłani Ryszi – https://pl.wikipedia.org/wiki/Ryszi. Ujgurzy – http://www.psz.pl/124-polityka/hanna-…
Wedy Peruna – https://indianchinook.wordpress.com/2…
http://ag.108.pl/index.php/forum/3-fo…
Ksiaże Rama – http://www.rama.info.pl/. „Bałtyckie” Jezioro Lodowe – https://pl.wikipedia.org/wiki/Ba%C5%8…
R1A1 – https://en.wikipedia.org/wiki/Haplogr…
Awesta – http://armoryka.otwarte24.pl/60,Awesta. Ignacy Pietraszewski –
https://bialczynski.wordpress.com/201…
Wzgórze Lasoty – https://bialczynski.wordpress.com/201…
Król Alan II – zmarł w 1272 roku przed naszą erą. (Dwustuletnia „luka” w okresach rządów niewątpliwie zostanie kiedyś wypełniona – najprawdopodobniej królem Alanem Pierwszym skoro są dane że panował Alan Drugi). Według aż pięciu różnych kronik król Alan II został wybrany na króla na prawomocnym wiecu słowiańskim ze względu na swoją wartość. – http://innemedium.pl/wiadomosc/prawdz…
https://bialczynski.wordpress.com/
Ksiądz, czyli czytający księgi i słowiańskie Wed
Wyrazy ksiądz i książe mają pochodzenie przedkatolickie i oznaczały przedkatolickich kapłanów, filozofów, studiujących księgi Wiedzy. Paweł Szydłowski.
WP: Dużo prawdy i kilka nieścisłości. Polecam.
Ariowie-Słowianie – Jare Gody
23 sierpnia 2016 czy też 7525 r Pierwsza Wiosenna Pełnia, Wielki Dzień i Wołoczilne (Śmigus Dyngus obecnie). Wiosenna Równonoc. Jare Gody jedno z czterech najważniejszych świąt Słowian i Prasłowian. Żegnanie zimy witanie wiosny. Palenie ognisk. Żercy, kapłani odczyniali zimę, odganiali zdusze… Przebieg świąt Jarych Godów…
Katolicka wizja świata – cierpienie, droga krzyżowa (sado-maso), zmartwychwstanie, picie krwi i jedzenie ciała na pamiątkę, ofiara z baranka (czarna magia uprawiana co niedzielę). U nas Sławian bardzo radosne święto, powitanie wiosny, chwała bogom „przypisanym” wiośnie, modły o dobrą pogodę urodzaj, oddanie czci przodkom. Zabawa, śmiech, oczyszczenie, radość…
Jare Gody – witanie wiosny po słowiańsku
21 marca, równonoc wiosenna i początek kalendarzowej wiosny. W kulturze dawnych Słowian tego dnia przypadało rozpoczęcie Jarych Godów, kilkudniowego cyklu obrzędowego związanego z żegnaniem zimy i witaniem wiosny. Mimo przyjęcia chrześcijaństwa znaczna część rytuałów związanych z owym świętem zdołała przetrwać do dziś: częściowo w tradycjach wielkanocnych, częściowo w regionalnych zwyczajach witania wiosny. Podobnie jak zimowe Szczodre Gody, tak i Jare Gody wywarły niebotyczny wpływ na kształt obchodów równoległych chrześcijańskich świąt. Nic w tym dziwnego, święta godowe były najważniejszymi pogańskimi obchodami, związanymi bezpośrednio z odnową, nadejściem nowego roku i cyklu wegetacyjnego.
Nazwa Jare Gody ma dawny słowiański rodowód. Prasłowiański rdzeń jar-, obecny również w imieniu boga Jaryły / Jarowita, znaczeniowo zawsze wiązał się z krzepkością i surowością, siłą wynikającą z młodego wieku. Przychodząca po równonocy wiosennej pora roku od zarania dziejów wiąże się z budzeniem nowego życia, wzrostem sił witalnych całego ożywionego świata przyrody. Zapewne właśnie z tego powodu starosłowiańską nazwą wiosny jest właśnie jar. Przymiotnik jare może tutaj zatem wskazywać przede wszystkim na wiosenną porę obchodów. Słowo gody ma z kolei związek z prasłowiańskim god oznaczającym po prostu rok. Gody to czas przejścia jednego roku w drugi. Szczodre Gody rozpoczynają nowy rok słoneczny, Jare Gody zaś – nowy rok wegetacyjny. Nie ma zatem nic dziwnego w tym, że dawni Słowianie przejście starego roku w nowy świętowali dwa razy w roku.
Źródło oryginalnego artykułu
Sławiańska Wielka Noc
13-20 marca: Wiosenny Tydzień Jarowita. Śpiewanie pieśni pochwalnych. Modlitwa do Jarowita. Jariłu błagamy pieśnią: Wybaw nas od chorób, Uratuj przed burzami i zimnem, przed pragnieniem i głodem. Daj, Jariła, dobry rok. Nie porzucaj uczciwych narodów, Zródź gęste zboże, Żeby ludzie żyli syto!
16 marca: Wierzbica (Pasieka Wiosenna). Oświęcenie wierzby, Pradrzewa Wszechświata. Chłostanie gałązką wierzby uważane było za magiczny sposób życzenia zdrowia. Oświęcano również pasieki, zanosząc modły o zdrowie i miododajność pszczół.
20 marca: Nawski Wielki Dzień. Na ziemie przybywają dusze zmarłych, czyli nawie. Przed wschodem słońca ludzie kąpią się w rzekach lub symbolicznie oblewają wodą, co dawać ma moc i zdrowie.
20 marzec godzina 05:30 roku 2016 wiosenne zrównanie dnia z nocą. 20 – marzec Wiosenne Zrównanie Dnia Z Nocą (Święto Dadźboga). Modły do Dadźboga wiążące się z korowodami dziewcząt. Modlitwa do Dadźboga. Ognioskrzydły Dadźbogu, Wyraju strzegący, Dawco życia, śmiertelnych trosk opiekunie, Który ciemność przepędzasz i dzień niesiesz światu, Prośby mojej wysłuchaj i spojrzyj przychylnie!
20.03 Jare święto – wiosenna równonoc; witanie Słońca – Swarożyca, czczenie Mokoszy, wbicie w ziemię pierwszej kłody jako symbol zapłodnienia (wcześniej nie wolno było tego robić, ponieważ Ziemia była brzemienna), taczanie jaj po ziemi, wyniesienie kukły Marzanny ze wsi, składanie ofiar (Pierwszy Dzień Wiosny). Święto przebudzenia się przyrody i narodzin nowego cyklu życia. Topienie Marzanny, malowanie jajek (symboli odradzania się życia) oraz modły do Dadźboga. Modlitwa do Dadźboga. Ognioskrzydły Dadźbogu, Wyraju strzegący, Dawco życia, śmiertelnych trosk opiekunie, Który ciemność przepędzasz i dzień niesiesz światu, Prośby mojej wysłuchaj i spojrzyj przychylnie!
Pierwsza niedziela po wiosennym zrównaniu dnia z nocą: Wielki dzień. 20.03 Wielki dzień – pierwszy dzień świąteczny; święcenie jadła i jaj „żywą wodą”, modły do Bogów Świat to wielka jedność! Wielka jedność nieokiełznana przez człowieka. Świat po trzykroć zbudowany, świat po trzykroć niepojęty, świat na trzy części podzielony. Świat to Trzygłów- Siła Natury Wszechmogąca! Trzygłów to niebo, Trzygłów to ziemia, Trzygłów to Nawia w podziemnych lochach. Trzygłów to wszystko, Trzygłów to Siła, Trzygłów to Życie, Trzygłów to Drzewa, Trzygłów to Człowiek, Trzygłów to Natura.
Trzygłów to początek początków, Rodzic Wszechmogący. Rodzic dla Welesa, Swaroga, Chorsa, Strzyboga, Łady, Peruna i Mokoszy. Sława wieczna Siłom Przyrody! Sława Welesowi- władcy magii, klątwy, przysięgi, mórz i zaświatów. Panowi bydła i Nawii. Sława Swarogowi- Panu Słońca! Sława Swarożym synom- Swarożycowi, Dadźbogowi i Radogostowi. Sława Chorsowi w tarczy księżyca. Sława Łunie– jego córce. Sława Strzybogowi i jego dzieciom: Godzie, Pogodzie, Płanetnikowi. Sława Strzybożym wnukom- Wiatrom- dzieciom Płanetnika, Świstowi i Poświstowi– dzieciom Pogody. Sława wojowniczej Ładzie i jej potomstwu: Lelowi, Polelowi i Bodzie. Sława Perunowi Gromowładnemu! Panu nieba i piorunów! Sława jego żonie- Perperunie– sława ich dzieciom: Świętowitowi Czterolicemu, Jarowitowi Wojowniczemu, Rugiewitowi- ojcu Porenuta Pięciolicego i Porewita Pięciogłowego. Sława Mokoszy- Matce Ziemi. Sława jej dzieciom: Jaryle Rolniczemu, Doli, Ubożu i Rodowi Opiekuńczemu z jego córami Rodzanicami.
Poniedziałek po Wielkim dniu. Chłopcy chodzą po chatach, oblewając wodą dziewczęta. Te z kolei obdarowują ich pisankami. 24.03 Bogini wiosna – Przebudzenie Ziemi, palenie ognisk w celu ogrzania jej, święcenie ziarna na zasiew 25.03 Perun – przywoływanie burzy, rozpoczęcie siejby.
Źródło oryginalnego artykułu
Bóg Czarnogłów
Czarnogłów dziecko Pierwni i Światowida. Czarnogłów przejawia wszystko co świetliste, jaskrzące, połyskliwe, twarde, silne, dzikie, myślące, krwiożercze, suche, ostre, zabójcze.
Jasny, twardy Czarnogłów i miękka, ciemna Białoboga mieli szaty z żelaza. Czarnowłosy i czarnobrody Czarnogłów miał szatę czarną, w dłoniach dzierżył ostre, świecące jasno narzędzia wojownika – włócznię, topór, bęben i siodło, a rządził dworami bogów zimnych, białych i śnieżnych oraz bogami martwych pór. Białoboga – białowłosa, odziana w białą szatę, trzymała w rękach czarne obłe przedmioty: grudę-kulę Ziemi, kulisty dzban, motek wełny i hak wędy, a rządziła dworami ciepłych, dobrych bogów.
Trzygłów (Trygław) jest bóstwem znanym nam przede wszystkim ze źródeł dotyczących obszaru Pomorza i Połabia. Ośrodki jego kultu znajdowały się w Szczecinie, Wolinie oraz Brennie (obecnie Neubrandenburg). O szerokim zasięgu kultu bóstwa może świadczyć nazwa szczytu Triglav w Słowenii. Według relacji kronikarskich kąciny (świątynie) Trzygłowa znajdowały się właśnie na szczycie najwyższych wzniesień w grodzie lub jego okolicy.
Światłowiłt wynurzył się spokojnie ze swego istu i oddzielił ostatecznie od siebie świetlistność własnego jestestwa oraz ciemń-otchłań pozostałą w Pierwni po zbełtaniu Niebyły i zmazie Nicy… Stał się zatem Pierwszy Dział, a bliźnięta poczęte z Pierwni otrzymały miana Czarnogłowa i Białobogi Nienawidząc się, nieodparcie dążą ku sobie, bez siebie wręcz nie potrafią żyć.
Ci to bogowie stali się władcami Pierwszego Działu – Działu Działów, czyli wszech Działów. Tych ludy Północy i Wschodu, w tym spokrewnieni ze Sławami Aukstowie (Oksztowie-Istowie), zwą Kaukami, ludy Południa i Zachodu zaś Alkami albo Aukami, czyli Dzielnymi (Dzięglami). Na pomocników dał im Światłoświat Ażdahy, czyli Smoki i Żnuje. Kazał ciężkim Smokom służyć Światłości, zaś ognistym, lekkim Żmijom-Żnujom parać się ciemną Głębią.
Życie codzienne Słowian cześć 2
Po części pierwszej, w której uchyliliśmy rąbek szerokiego tematu osadnictwa, budownictwa Słowian, pora przyjrzeć się im samym, czyli soli tej ziemi. Niestety Słowianie nie pozostawili nam żadnych przekazów pisanych o samych sobie. Informacje o naszych wczesnośredniowiecznych przodkach zawdzięczamy wyłącznie przekazom pisanym obcego autorstwa.
Nie zawsze są to źródła obiektywne jednak dostarczają nam wielu cennych informacji o tych odległych czasach. Z pomocą przychodzi nam także archeologia wsparta nowoczesną technologią. Wszystko to powoduje, że okno do czasów naszych wczesnośredniowiecznych przodków otwiera się coraz szerzej. Słowianie nie tworzyli jednorodnej rasy, wieki kontaktów z sąsiadami pokojowych i wojennych oraz przemieszczeń. Spowodowały wymieszanie różnych elementów antropologicznych. Badania szkieletów wczesnośredniowiecznych z całej Polski ujawniło elementy nordyczne, śródziemnomorskie, armenoidalne i laponoidalne. Uwagę zwraca duży wzrost często przekraczający 170 cm wyjątkowo nawet 190 cm.
Twarze na ogół mieli wąskie, nosy średniej wielkości, budowę ciała silną. Rdzeń społeczeństwa tworzyli ludzie wolni, pracujący dla siebie i na swoim. W okresie przed feudalnym ograniczał ich tylko obyczaj lub niepisane prawo wspólnoty opolnej i plemiennej. Początki feudalizacji dostrzegamy już w X wieku na terenie centralnej Wielkopolski, później na innych ziemiach. Ludność stopniowo, lecz w coraz większym zakresie ulegała władzy książęcej, początkowo tylko w okresie wojny. Stopniowo ograniczano swobodę polowania w puszczach, czy karczowania w celu zdobycia nowego pola, połów ryb został także ograniczony poprzez narzuconą przez księcia wielkość sieci. Ludność zobowiązana była do budowy i naprawy grodów a także do płacenia daniny na rzecz książęcego stołu i skarbu.
Coraz to większe połacie ziemi nadawane były drużynnikom książęcym a później też i klasztorom. Na Połabiu i Pomorzu Zachodnim gdzie religia Słowian wspięła się nanajwyższy poziom rozwoju i wytworzyła się kasta kapłanów, ludność obciążona została daninami na rzecz świątyń i kapłanów. XI wiek to okres szybkich przemian społecznych, obserwujemy wtedy wyodrębnianie się warstw możnowładztwa i początki rycerstwa. Wywodzą się oni z kręgu drużyny wojennej księcia. W zamian za służbę wojskową dostają nadania ziemskie i lukratywne urzędy np. w postaci funkcji kasztelana, rezydującego w większym grodzie i na miejscu reprezentującym księcia i jego wojów.
Źródło oryginalnego artykułu
Prasłowianie i Ariowie pochodzą z Kujaw?!
Słowianie - Wiara Przyrodzona 