Żydowskie zbrodnie na Narodzie Polskim

---

Żydzi w strukturach władzy komunistycznej. „Polska była w ciąży z Izraelem” – tak zaczyna się rozmowa Roberta Mazurka z Szewachem Weissem. I choć połowa pierwszego Knesetu mówiła po polsku, polsko-żydowskie relacje nie należą do najłatwiejszych.

– Część Żydów po wojnie z ofiar zamieniła się w katów w UB. To niesłychanie gorzka historia i tak łatwo tu, w wywiadzie nie da się jej opowiedzieć – przekonuje były ambasador Izraela w Polsce, były przewodniczący Knesetu, profesor nauk politycznych. Dalej: „I wtedy się miarkuję, staram się być obiektywny – kontynuuje Szewach Weiss. – Ale zaraz potem włączam telewizor i oglądam film dokumentalny o wojnie i przypominam sobie, jaką tragedią była ona dla Polaków. A później czytam nazwiska żydowskich sędziów, prokuratorów czy ubeków, którzy mordowali Polaków w czasach stalinowskich. Myślę wtedy: „Czy ja mam prawo krytykować Polaków?” – dodaje (http://www.tvp.info/29743694/czesc-zydow-po-wojnie-z-ofiar-zamienila-sie-w-katow-w-ub). Cały wywiad ukazał się w „Dziennik Gazeta Prawna”, 30 marca 2017 r.

Żydzi byli już przy władzy w Polsce w latach 1944-1956. Władze państwowe RP w 1947 r.: na prezydenta RP wybrano dotychczasowego prezydenta KRN Bolesława Bieruta. Premierem został E. Osóbka-Morawski. I-szym Wicepremierem i Ministrem Ziem Odzyskanych został Władysław Gomułka, II-gim wicepremierem Antoni Korzycki (SL), ale już 8.II.1947 roku, pod naciskiem ŻSPRobot, „Poalej Syjon” (SO) Osóbka-Morawski składa rezygnacje, a stanowisko to obejmuje Józef Cyrankiewicz. Osóbce-Morawskiemu powierzono resort administracji publicznej, gdyż miał za dużo obiekcji i pytań do żydowskich działaczy, na które nikt nie zamierzał udzielać mu ścisłych odpowiedzi. Podobne wątpliwości wówczas targały również Rolę-Żymierskiego i innych. Wiadomo co ich za to musiało później spotkać.

---

Roja-Rugia – prof. dr Jan Sas Zubrzycki

---

Odkłamywanie przeszłości z niemieckiej-prusackiej propagandy. Nowe wieści o Sławianach… Jak nauka nasza lekceważy pierwiastki samodzielności własnej a bez zastanowienia korzysta z wpływów obcych… O naszym przywiązaniu do ziemi – Ojcowizny. Sławianie potrafią oddać swoją mową wszystkie języki natomiast nasze słowa są dla obcych przekształcane lub prawie nie do wymówienia. „Cokolwiek gorszego znajdujemy w sztuce prasławiańskiej przypisujemy to sobie a cokolwiek lepszego, wszystko bez wahania i namysłu przypisujemy Grekom. Postępowanie takie nie jest godne nauki właściwej…”

Jare Gody – Wiosenne święto Słowian

---

Jaryło i jego przeszłość. Jaryło to bóstwo słowiańskie, a ślady jego kultu odnaleziono na terenach Słowiańszczyzny połabskiej: w pomorskiej Wołogoszczy (Wołgast) i w Obli (Havelberg) – grodzie nadłabskich Brzeżan. Ich zwyczaj, opisany w żywotach świętego Ottona z Bambergu, świadczy o tym, że było to bóstwo wojenne. W świątyni tego plemienia wisiała tarcza obita złotymi blachami, którą wynoszono tylko na czas wojny jako wróżbę zwycięstwa (symbolika tarczy jako przedmiotu wojny była popularna również w Rzymie, gdzie czczono Marsa).

Część badaczy doszukuje się związku Jaryły z połabskim Jarowitem. Według Aleksandra Gieysztora analogiczną budowę imion Jarowit i Świętowit należy potraktować jako związek ich obu z Perunem. Kolejnym uzasadnieniem mają być ich kompetencje wojskowe.

W pewnym tekście, spisanym w Białorusi w roku 1846, Jaryło jest przedstawiany jako bosy młodzieniec ubrany w białą szatę, który w prawej ręce trzyma ludzką głowę, a w lewej kłosy żyta. Siedzi on na białym wierzchowcu, a na głowie ma wieniec z ziół. Obraz ten jest zgodny z etymologią słowa Jar «krzepki, wiosenny».

---

Religia, Wiara i Wiedza Słowian dzisiaj, czyli co Bogowie Słowiańscy mogliby powiedzieć ludziom

---

Religia, Wiara i Wiedza Słowian dzisiaj, czyli co Bogowie Słowiańscy mogliby powiedzieć ludziom współczesnym Ważne własności Wiedzy Przyrody i Bogów Słowiańskich. a) Odzyskanie więzi z Rodem, czyli z Przodkami. b) Zrozumienie Praw Przyrody w różnych aspektach i wymiarach. c) Odzyskanie Wolnego i niedogmatycznego Widzenia/Wiedzenia Świata/Światła d) Rożnicę między pojęciami religii, a Wiary i Wiedzy Przyrody e) Wybór Słowiańskich Bogów na potrzeby tego filmu: Lada i Perun. http://slowianieiukrytahistoriapolski…

Radunica – święta słowiańskie

---

Radunica czyli słowiańskie wiosenne święto przodków (Wiosenne Dziady) tradycyjnie kontynuowane na wschodzie.

Białorusini obchodzą we wtorek Radunicę, czyli dzień pamięci zmarłych – jedno z najstarszych na terytorium kraju świąt, wywodzących się jeszcze z tradycji przedchrześcijańskiej.

Sensem Radunicy jest duchowa jedność z przodkami. Tego dnia mieszkańcy odwiedzają groby swoich bliskich, które porządkują i ozdabiają. Niektórzy przynoszą na cmentarz jedzenie. Dawniej na grobie zjadano posiłek i pito wódkę, a na talerzach zostawiano zmarłym dużo jedzenia. Temu zwyczajowi sprzeciwia się jednak Cerkiew prawosławna i dziś coraz częściej się od niego odchodzi.

Picie wódki ma dziś – jak opowiada folklorystka Tacciana Wałodzina – wymiar regionalny. „Na całej wschodniej Białorusi występuje tradycja picia na grobach „setki”. Kiedyś, gdy na grobach jeszcze nie stawiano kieliszków, wódkę lano prosto pod krzyż. W ten sposób nawiązywano kontakt ze zmarłymi poprzez wspólne biesiadowanie” – tłumaczy.

---

Zakazana historia Białej Rasy Aryjskiej i jej etnicznych wierzeń

---

Pochodzenie rasy białej jest więcej niż tylko tematem „tabu” dla naukowców i dzisiejszej nauki a wręcz jest całkowicie zabronione i zakazane. Fakt, że tak mało wiemy na ten temat Aryów czy Aryjczyków starożytnej prehistorycznej cywilizacji i jej wierzeń (religii) jest na to dowodem. 19 i 20 wieczni uczeni i archeolodzy wiedzieli więcej na ten temat i wierzyli, że biała rasa aryjska to najstarsza cywilizacja ludzka. W XIX wieku „aryjski” był używany jako synonim „indoeuropejski” => https://www.britannica.com/topic/Aryan

Aryjczycy, byli pierwszymi białymi ludźmi zamieszkującymi naszą planetę. Prawdopodobnie część z nich wzięła swój początek tu, na Ziemi (oczywiście nie w taki sposób, jaki opisał Darwin), inni przybyli nań z zewnątrz. Tak czy owak – wszyscy oni należeli do jednego narodu, rozprzestrzenionego w całym kosmosie. Mowa o czasach bardzo odległych – dziesiątkach i setkach milionów lat wstecz. Dziś ta wiedza nie może przebić się z racji tego, że jesteśmy pod okupacją jahwistycznych religii (judaizmu, chrześcijaństwa, islamu). a do tego mógłby runąć mit żydowskiego dobrego boga stwórcy wszechświata, który usunąłby na zawsze boga Starego i Nowego testamentu, pokazując boskość człowieka, jego moc i siłę duchową. Świadome pomijanie lub marginalizowanie tego tematu z uwagi na wysoce „nieprawomyślne” wnioski, jakie nieuchronnie z takich badań musiałyby się nasunąć. Nawet niewielka ilość szczątkowych faktów wystarcza aby podważyć wszystkie „najświętsze i niepodważalne” mity współczesnego świata począwszy od religii, teorii ewolucyjnego rozwoju ludzkości i koncepcji nieprzerwanego i nieuniknionego „postępu” czy na fundamentalnej równości wszystkich ludzi i ras ludzkich kończąc.

---

Wiosenne święta i zwyczaje słowiańskie

---

Współcześnie dostrzega się zanik naszych zwyczajów i obrzędów, czyli tego, o co nasi przodkowie dbali i przechowywali w pamięci zbiorowej. Warto by je przypomnieć. Jednym z ważnych dni w życiu Słowian był od zawsze pierwszy dzień wiosny – święto narodzin nowego życia po mroźnej zimie. Równie ważnym okresem zaś była cała wiosna.

Pominę opis bóstwa słowiańskich, ku czci którym odbywały się poszczególne obrzędy wiosenne. Nadmienię jedynie że dotyczyły bogów Jassy, Peruna i Jarowita oraz Marzanny. Pewnie i innych. Szczegóły te można znaleźć na stronach jak i książkach poświęconych wierzeniom dawnych Słowian.

Kościół, który choć z początku tępił mocno te zwyczaje, jednak pod wpływem czy to własnej bezradności i upartości (przywiązania) naszych przodków, czy zdroworozsądkowi pozostawił je a niektóre z nich włączył w obrzędy chrześcijańskie. Część z nich wprawdzie zanikła, ale istnieje w świadomości narodu dzięki rocznikom i księgom sporządzonym przez duchownych jak i świeckich.

Zwyczaje te należy nadal uprawiać, a te które uległy zanikowi przywrócić. Świadczą one o naszej tożsamości. Dzięki nim trwamy i odróżniamy się od innych narodów. Powiedziałbym, że ubarwiają nasze życie a nie przeszkadzają , wręcz pomagają w wierze w Boga. Dlaczego również warto je zachować? Bo są piękne. WP: Kalendarz świąt słowiańskich.

---