Mitologia Słowian, Istów i Skołotów

Jedna z wersji mitologii Sławian/Słowian.
Mitologiczny porządek świata i układ Bogów Słowiańskich
nie jest to jedyna prawda lecz logicznie uporządkowana mitologia Sławian/Słowian.
Uznajemy mitologię gracką, rzymską tzw. żydowską, hinduską, buddyjską ale nie naszą.


Poczet Bogów Słowiańskich


Źródło grafiki


Drzewo - Bogowie i Boginie


Drzewo życia – Drzewo Świata


Uwaga ta strona jest ciągle uzupełniana.


W naszej mitologi jest następująca hierarchia bogów, ich porządek. Wszyscy bogowie przynależą do Tynów podległych Tumom i Trzemom, i wszyscy są podporządkowani Twerowi Swąta/Światowida. Oczywiście nie jest to prawda objawiona ale próba uporządkowania nagromadzonej już wiedzy naszych przodków czasami ze sobą sprzecznych, uzupełniających się…


I
Twer Światowida/Swąta
Bóg Bogów Światowid-Swąt – posiadający cztery oblicza, przejawy.


II
Trzem
Czarnogłowa i Białobogi
(dzieci Swąta i…?) – dwoje bogów posiadających po trzy oblicza, przejawy (trzy przejawy w każdej dziedzinie życia, mocy i żywiołów)…


III
Tumy
podlegają czterem bogom o dwóch obliczach, przejawach – męski i żeński (dzieci Swąta i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki).
Oto bogowie władający tymi Tumami: Tum Jaruna-Jaryło (Wiosna, Wschód). Tum Ruja-Rujek (Lato, Południe).  Tum Jessa-Yesze (Jesień, Zachód). Tum Kostroma-Kolada (Zima, Północ).


To jest
Najwyższy Krąg
– składający się z Trzech Najwyższych Kręgów, Trójca.
Idźmy „niżej”.


IV 
Tumom podlegają Tyny.
Każdy Tum zawiera pięć Tynów. Tyny tworzą bogowie podobni do nas ludzi. Zwani są bogami jednogłowymi, a dzielą się oni na Bogów Mocy i Bogów Żywiołów. Dzielą się również na Wielkich Bogów i Małobogów. Wielcy Bogowie są dziećmi Białobogi i Czarnogłowa. Małobogowie są dziećmi Wielkich Bogów.


Ręce Boga Wiara Przyrodzona


tzw. Ręce Boga


Rody składają się z matki, ojca i dzieci. Żywiołowie mają po troje dzieci, a Mocarze po dwoje. Ojców i matki zwie się więc Dużymi Żywiołami lub Dużymi Mocarzami-Mogtami, a ich dzieci Małymi Żywiołami i Małymi Mocarzami (Mogtami).

Bogów poczętych na wschodzie Weli, gdzie stanął w końcu tum Jaruny i stała się strona jarunna, zwiemy po wsze czasy bogami Jarunowymi albo „z tumu Jaruny”. Są to, z Żywiołów, Wiłowie-Knowie i Wodowie oraz, z Mogtów, Żrzebowie-Mokosze, Plątowie i Dziewowie.

Poczętych na południu, gdzie strona rujna i gdzie dziś stoi tum Rui, zwie się bogami Rujnymi albo „bogami tumu Rui”. Są to Sporowie (Grubowie) i Simowie oraz Radogostowie, Prowowie (Czystowie) i Rgłowie (Rogale).

Poczętych po stronie zachodniej, gdzie stanął tum Jeszy, przez co strona ta stała się jesienną, nazywa się bogami Jeszowymi albo „bogami tumu Jeszy”. Są to Swarogowie (Żgwiowie) i Perunowie (Runowie) oraz Ładowie, Chorsowie (Ksnowie) i Rodowie.

Tum Kostromy. Bogami Kostromowymi są Strzybogowie (Świstowie) i Dażbogowie (Sołowie) oraz Weniowie, Morowie i Nawiowie (Welesowie).

Bogami trzemu Białobogi nazywa się tych wszystkich którzy wchodzą do tumów Jaruny i Rui (bo tumy tych dwojga Kirów stoją po tej samej stronie granicy, co trzem Białobogi).

Bogami trzemu Czarnogłowa zwie się tych wszystkich którzy podlegają tumom Jesza i Kostromy, oraz oboje tych Kirów.


Znaczenie mian i imion oraz przydomków, i ważniejsze pojęcia wywodzone z jego miana:Kir (kirunek) – kierunek, kształt, Strona i Pora, czyli cztery rodzaje przestrzenno-czasowego ułożenia Świata, bądź cztery Tworzystości-Tendencje Świata.

Kirowie (czyli Stronporowie albo inaczej Godowie) – grupa bogów Drugiego Działu władających czasem, kształtem, kierunkami i przestrzenią (przestronią). Ich władanie, na przykład porami roku, polega nie tylko na panowaniu nad czasem (kir-czas) i przestrzenią (kir-strona) tego okresu roku, lecz i na nadawaniu określonej porze odpowiedniego kiru-kształtu, to jest wyglądu, a także kiru-kierunku (runu) – tego, ku czemu zmierza (runi się, porusza) w przekształceniach dana rzecz i kiru-witu – rodzaju.

Także kir – śmiertelny welon, tkanina żałobna, którą okrywano wszystkie przedmioty w domu zmarłego. Całun – barwy białej – okrywający samo ciało zmarłego jest specjalnym rodzajem owego kiru. Jeszcze w XVI wieku kirem nazywano każdą bogatą tkaninę, także rodzaj szuby futrzanej, zwłaszcza w kolorze białym bądź czerwonym. Z czasem nazwa przeszła na tkaniny gatunku pośledniego o czarnej barwie.

Także kirem nazywa się jedna z Trzech Materii Świata tworząca z pozostałymi Materię Materii – Baję oraz na niej Wzór – Obraz Wszego Istnienia, Każdego Wydarzenia przez całą Wieczność, od Początku do Końca Wszego Świata.

God. Kapłani z uroczyska Kostromy nad Wielką Rzwą (Wołgą Rwą) mówią nawet, że miano Godów bierze się nie tylko z ich godności, opieki nad porami całego roku-godu i w ogóle nad godzinami-chwilami czasu, ale od ich działania jako łagodzących spory i godzących zwaśnionych.

Daw-dag. Godowie – czyli God–dawowie, God-dagowie – dawcy godu-roku, godności, ale i jaśniejący, pałający, świecący, boscy. Daw – pochodzi od indoeuropejskiego dou – dawać, dawca, jak i wiąże się z dag – palić się, jaśnieć. Związek między dawać a dews (deus) – udzielca, bóg, dawca, jest oczywisty. Człon ten idealnie nadawał się na potrójny symbol, ponieważ zawarł w sobie aż trzy znaczenia: daw-dew – bóg (diews, deus), dawać – darować, darzyć oraz dag – płonąć, jaśnieć..


kolovrat


Na początek zajmiemy się opisem 4 Tumów (każdy Tum zawiera 5 Tumów – tzw. Ręce Boga). Każdym z Tumów opiekuje się jeden Bóg. Bogowie ci są dwugłowi, posiadają dwa oblicza, dwie natury, dwa przejawy; męską i żeńską. Zwą tych bogów Kirami, Stronporami, Bogami Pór Roku. Są oni dziećmi Swąta-Światowida-Sventovida i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki (powłoka, termin bardzo często używany w obecnej nauce – o budowie Wszechświata).


 Jaryło Jaruna


TUM JARUNY-JARYŁA


Tum, który przypada wiośnie to Tum Jaruny-Jaryła


Wiosna astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy wiosennej i trwa do momentu przesilenia letniego, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 20 marca, a 22 czerwca (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas wiosny astronomicznej dzienna pora dnia jest dłuższa od pory nocnej, a ponadto z każdą kolejną dobą dzień jest dłuższy, nocy krótsza, aż do przesilenia letniego, od tego dnia dni stają się krótsze, a noce dłuższe.

Jarowit-Jarowita i Jaryło-Jaruna – dziecko Światowida ze Śtrąprzą (lub według kapłanów nurskich z Głębią) pod różnymi nazwami są to wszechsłowiańskie postacie i zawiązane z nimi obrzędy. Bardzo często są przedstawiane jako chłopak i dziewczyna, król i królowa wiosny, a w Rosji także są to dwustronne kukły, które mają dwa oblicza – męskie i żeńskie – są to Kirowie Pór Roku.

W tym okresie przypada panowanie jednemu z Kirów, Jarunie. W Tumie Jaruny jest 22 Bogów. 10 Bogów Żywiołów (4 Boginie). 12 Bogów Mocy (6 lub 7 Bogiń. Bogini-Bóg Licho jest nieokreśloną do końca postacią w mitologi).


Tyny podległe Tumowi
Jaruny-Jaryła

Bogowie Żywiołów:
1. Tyn Wiłów-Borowiłów (Kieniów):
Borowił, Lesza-Borana, Boruta, Wilec, Rokita
2. Tyn Wodów:
Wodo-WełmWąda-Węda, Śląkwa-Dżdża, Wodnik, Wodyca

Bogowie Mocy:
3. Tyn Mokoszów:
Makosz, Mokosza, Wid-Wij, Dodola
4. Tyn Plątów:
Przepląt, Plątwa, Mąd, Licho
5. Tyn Dziewów:
Kupała, Dziewanna, Krasatina, Dzildzielija


Jaryło Jaruna


Tum JARUNY


 Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Białobogi, Tum Jaruny-Jaryła


Pochodzenie:
Kirowie są dziećmi Swąta i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki


Ród:
Kirowie (Godowie,Godagowie), Strąprzyce, Kunicze


Członkowie rodu:
Jaruna-Jaryło, Ruja-Rajek,  Jesza-Yesse, Kostroma-Kolada


 Zajmowany krag:
Trzeci Krąg Najwyższego Kręgu, Krąg Stronporów, Ostatni Krąg Wewnętrzny, Najniższy Krąg Najwyższego Kręgu (na Kirach zamyka się Krąg Wewnętrzny tworzony przez Siedmiu Bogów Najwyższego Działu [czerta 7]. Krąg Wewnętrzny tworzy Trójca: Swąt – Bóg Bogów, Dzięgle i Kirowie).


Funkcja (zakres działania):
Wszystko w kirze i przestroni oraz runie orzym – jarunnym – czyli wostocznym.
Pory, strony, kiry, runy, wity (czas i przestrzeń, rozwój),
Głębia i wsze byty rozciągnięte w porze i kirze


Postacie-wcielenia (równe miana):
German-Germeruda, Jarowit, Kukavec-Kukier.


Inne nazwania jego osoby (przydomki):
Jarowita, Kukierica, Kukavica, Kurent-Kirent, Wiosna-Wisznia, Wisznu, Wiszeń, Winszeń, Jarymąż, Oromudra, Jaromudra, Orymąż, Jarmuż, Ormuzd, Jaryman
(Aryman, Ahura Mazda).


Główność:
Dwugłowy


Główny przybytek, miejsce przebywania:
Gniazdo-Gwiazda na Skrajach Świata, u Wostocznego Skraja Dali na Wstoku, gdzie  Swąt zmieszał się z Nicą o Zoraniu świata. Jest to gwiazda Skra Wschodu – Jutra-Jutrzenka. Innym miejscem jego pobytu jest także Tum na Wzgórzach Wozgrzy na Weli


Narzędzia czarowne, atrybuty władzy:
Mietlica, Palma i Wielkie Złote Jajo.


Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Światłogońce, Skrowie-Skrajowie (Żar Ptaki, Kunicze) – powstały ze Wspórzy
(rozumianej jako resztki macicy Strąprzy-Wspóry lub drzazgi Wspóru Śwąta).
Pomocnikami Jaruny są Jargońce ( Jarogońce)


Inne miana Światłogońców:
Świętogońce (Świętojerki, Świętorujki, Świętojeszki, Świętostromki),
Maścińce, Żywogonie, Bożoptaki-Bożoptice, Maslenice-Maślińce


Atrybuty żywe:
Jiwa (Wierzba-Iwa) lub Jarząb, Wyklina, Wyka, i Wieniec z Kaczeńca,
jej Zwierz to Biała Krowa, ptak Sikora, i Biała Kura, Owad Mucha.


Rzeczy żywe:
Kwiat i Liść każdego drzewa i rośliny oraz Wiosna, Przesilenie Marcowe.


Kamień:


Minerał:


Maści (barwy):
Zielona


Czerty i rezy (liczby):
Czerta 6, Liczba 24


Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja J, Gramota y


Przynależne Miesiące:
Marzec (Brzezień),
Kwiecień (Kweteń, Trawień, Łżykwiat, Mały Maj, Maik),
Maj (Wielki Kweteń, Rosień, Rosnyak, Wielki Maj)


Wieńce i ofiary:
Jarząb, Wyklina, Wyka, i Wieniec z Kaczeńca. Ofiary z kwiatów i białych kur.


Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):


kolovrat


Tum Rujka-Ruji (Maji)


Tum, który przypada porze letniej to Tum Rujewita-Gaji


Lato astronomiczne rozpoczyna się w momencie przesilenia letniego i trwa do momentu równonocy jesiennej, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 21 czerwca a 23 września (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas lata astronomicznego dzienna pora dnia jest dłuższa od pory nocnej, jednak z każdą kolejną dobą dnia ubywa, a nocy przybywa – Słońce wschodzi coraz później i góruje na coraz mniejszych wysokościach ponad horyzontem.

W tym okresie przypada panowanie jednemu z Kirów, Gaja-Ruji – dziecko Światowida ze Śtrąprzą (lub według kapłanów nurskich z Głębią). W Tumie Ruji jest 22 Bogów. 10 Bogów Żywiołów (w tym 5 Bogiń). 12 Bogów Mocy (w tym 7 Bogiń).


Tyny podległe Tumowi
Rajka-Rui

Bogowie Żywiołów:
1. Tyn Sporów-Grubów:
Spor, Sporza-Śrecza, Wołos, Rosza, Rada-Zboża
2. Tyn Simów:
Sim, Siemia-Matka Ziemia, Skalnik, Ziemiennik, Obiła

Bogowie Mocy:
3. Tyn Prowów:
Prowe, Czstnota, Prawdziwc, Sądza
4. Tyn Bożebogów-Ubożów:
Bożebóg, Uboża, Boda, Warza-Cica
5. Tyn Rgłów-Rogalów: 
Rgieł, Reża, Rgiełc, Żywia-Siwa


Słowo raj pochodzi ze wspólnego słowiańsko-sarmackiego lub słowiańsko-scytyjskiego okresu, w którym obie kultury przenikały się, a Słowianie czerpali pojęcia związane z wiarą z zasobów plemion będących przodkami dzisiejszych ludów indo-irańskich. Oznacza ono w języku irańskim nie tylko miejsce bytowania zmarłych, ale i las. W gwarach języka polskiego i języku serbskim istnieje słowo rajec w znaczeniu – las. Wyraz raj nawiązuje do pojęcia mnożności – raić, narajać, ruić, roić, rojny, ruja, ruń. Była to kraina obfitości i wieczystego żywota -rująca życie. Te same znaczenia są zawarte w pojęciu Rajca i Wyraju, skąd wyrajają się ptaki i dusze przechodzące do jedności z Bogiem Bogów – Światłem Świata. Warto zwrócić uwagę na magiczny aspekt tego pojęcia w odniesieniu do słowiańskiego określenia świeżości, młodości, siły i nowego życia – jar, jary. Podobnie jak w wypadku pary Wesel –Weles i tutaj zachodzi identyczna odwrotność raj – jar, widoczna również w parze Ruja-Jaruna.

Również nazwa żyta (reż, roż, raża, irża, orża, rugias, rugys, która współcześnie przeszła u Słowian na określenie ryżu, a w języku polskim ocalała w gwarach i ogólnej nazwie rżyska – ścierniska (po ściętym życie) i słowie rżnąć – ciąć, ścinać, dawniej: kosić żyto) ma pochodzić od wspólnych przodków Słowian i Istów (Bałtów). Początkowo nazwa ta była imieniem rolniczych bogów Rgła, Reży, Rogala (Wołosa) i Rgiełca, Rui-Rajka (Rujewita), uosobionych wcieleń ziarna 1 sporu.

Od rdzenia rug, rog = roż (przechodzącego w roh, roj – rojny, ruja, roić – ruić, runić – rana) pochodzi między innymi nazwa plemienia Rugianie-Rujanie i nazwa Świętej Wyspy Słowian Rugii-Rui, zwanej też Ranąd, która to nazwa nie bez powodu nawiązuje do określenia najbliższej Bogu Bogów Nawi Welańskiej – Raju.


kolovrat


Tum Gaji-Rujewita


 Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Białobogi, Tum Rui


Pochodzenie:
Kirowie są dziećmi Swąta i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki


Ród:
Kirowie (Godowie, Godagowie), Strąprzyce, Kunicze.


Członkowie rodziny:
Światłogońce


Członkowie rodu:
Ruja-Rajek, Jesza-Yesse, Kostroma-Kolada, Jaruna-Jaryło


 Zajmowany krąg:
Trzeci Krąg Najwyższego Kręgu, Krąg Stronporów, Ostatni Krąg Wewnętrzny, Najniższy Krąg Najwyższego Kręgu (na Kirach zamyka się Krąg Wewnętrzny tworzony przez Siedmiu Bogów Najwyższego Działu [czerta 7]. Krąg Wewnętrzny tworzy Trójca: Swąt – Bóg Bogów, Dzięgle i Kirowie).


Funkcja (zakres działania):
Wszystko w kirze i przestroni oraz runie rujnym – jużnym (południowym). pory, strony, kiry, runy, wity (czas i przestrzeń, rozwój), Głębia i wsze byty rozciągnięte w porze i kirze.


Postacie-wcielenia (równe miana):
Gaik-Gajek, Rujewit-Rajek, Maik-Maja, Rujek


Inne nazwania jego osoby (przydomki):
Gaja, Rinvit


Główność:
Dwugłowy


Główny przybytek, miejsce przebywania:
Gniazdo-Gwiazda na Skrajach Świata, na Jugu Głębi (Nieba Głębokiego),  u Jużnego Skraja Dali gdzie nastaje światło najwyższe Światło Południa. To gwiazda Skra Południa. Innym miejscem jego pobytu jest także Tum na Wzgórzach Wozgrzy na Weli.


Narzędzia czarowne, atrybuty władzy:
Izwit (Grono), Wiecha, Złote Jabłko.


Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Światłogońce, Skrowie-Skrajowie (Żar Ptaki, Kunicze) – powstały ze Wspórzy (rozumianej jako resztki macicy Strąprzy-Wspóry lub drzazgi Wspóru Śwąta). Pomocnikami Gaja są Rujgońce ( Rujogońce)


Inne miana Światłogońców:
Świętogońce (Świętojerki, Świętorujki, Świętojeszki, Świętostromki), Maścińce, Żywogonie, Bożoptaki-Bożoptice, Maslenice-Maślińce


Atrybuty żywe:
Jarząb albo Jawor, Rdest, Malina, Lilia, Biały Byk, Ptak Dudek, i Biały Kogut, Owad Pszczoła

Atrybuty rzeczowe:
Przesilenie Czerwcowe i Lato, a także Owoc każdego drzewa i rośliny oraz wszelkie owoce


Rzeczy żywe:
Kwiat i Liść każdego drzewa i rośliny oraz Wiosna, Przesilenie Marcowe


Kamień:


Minerał:


Maści (barwy):
Żółta


Czerty i rezy (liczby):
Czterta 4, Reza 22


Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja G, gramota e


Przynależne Miesiące:
Czerwiec (Czerweń, Kreseń, Kraśnik, Izok),
Lipiec (Lipień, Groznik ),
Sierpień (Zarzew, Zarew)


Wieńce i ofiary:
Rdest, Lilia, wszelkie owoce i biały kogut, miód, miód pitny.


Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):
Miodownik


kolovrat


Tum Jesze-Yesse


Tum, który przypada jesieni to Tum Jesza-Yesse


Jesień astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy jesiennej i trwa do momentu przesilenia zimowego, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 23 września a 22 grudnia (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas jesieni astronomicznej dzienna pora dnia jest krótsza od pory nocnej, a ponadto z każdą kolejną dobą dnia ubywa, a nocy przybywa.

W tym okresie przypada panowanie jednemu z Kirów, Jesze-Jesza – dziecko Światowida ze Śtrąprzą (lub według kapłanów nurskich z Głębią). W Tumie Jesze jest 22 Bogów. 10 Bogów Żywiołów – 6 Bogów Żywiołów i 4 Boginie Żywiołów. 12 Bogów Mocy – 5 Bogów Mocy i 7 Bogiń Mocy.


Tyny podległe Tumowi
Jesze-Yessa

Bogowie Żywiołów:
1. Tyn Runów
Perun, Perperuna, Perunic, Turupid-Ciosno, Łysk-Ysk-Porenut
2. Tyn Warów (Żgwiów)
Swaróg, Swara, Swarożyc, Denga, Watra

Bogowie Mocy:
3. Tyn Ładów:
Łado, Łada, Ładziw-Diw, Gogołada
4. Tyn Chorsów:
Chors, Chorsina, Chorsawa, Chorsiniec (Księżyc)
5. Tyn Rodów:
Rod, Rodżana, Rada-Rodzica, Rudź


kolovrat


Tum Jesza-Yesse

 Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Czarnogłowa, Tum Jeszy


Pochodzenie:
Kirowie są dziećmi Swąta i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki


Ród:
Kirowie (Godowie,Godagowie), Strąprzyce, Kunicze


Członkowie rodziny:
Światłogońce


Członkowie rodu:
Jesza-Yesse, Kostroma-Kolada, Jaruna-Jaryło, Ruja-Rajek


 Zajmowany krąg:
Trzeci Krąg Najwyższego Kręgu, Krąg Stronporów, Ostatni Krąg Wewnętrzny, Najniższy Krąg Najwyższego Kręgu (na Kirach zamyka się Krąg Wewnętrzny tworzony przez Siedmiu Bogów Najwyższego Działu [czerta 7]. Krąg Wewnętrzny tworzy Trójca: Swąt – Bóg Bogów, Dzięgle i Kirowie).


Funkcja (zakres działania):
Pory, strony, kiry, runy, wity (czas i przestrzeń, rozwój), Głębia i wsze byty rozciągnięte w porze i kirze.


Postacie-wcielenia (równe miana):
Tausień-Tusień (Tauseń), Jeseń-Jasza, Porewit, Usień-Owsień


Inne nazwania jego-jej osoby (przydomki):
Jesowit, Jesjenowij-Sjenowijta, Jasień-Jasa, Jasny Pan-Jasion, Jasnoboga-Jasnowit, Jaseł-Jasła, Jasełek-Jasełka, Jesień-Isień, Isseń-Issa, Jesse-Jessa, Yassy-Jesza, Pan Istu, Pan Jaśni, Jostypan, Jasna Pani, Jaśń-Jasnota, Jaśń Ślący, Pan Owsiany, Ham, Hammon, Czerwony Boh, Czerwonobóg, Czerwony Pan.


Główność:
Dwugłowy


Główny przybytek, miejsce przebywania:
Gniazdo-Gwiazda na Skrajach Świata, na zapadzie Nieba Głębokiego u Zachodnich u Wrót Dali – Dwór Zożar – tam gdzie rodzi się Noc i umiera dzień. To gwiazda Skra Zachodu – Wieczerka. Bywa też w Tumie na Wzgórzach Wozgrzy na Weli.


Narzędzia czarowne, atrybuty władzy:
Wieniec, Kołacz i Snop.


Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Światłogońce, Skrowie-Skrajowie (Żar Ptaki, Kunicze) – powstały ze Wspórzy (rozumianej jako resztki macicy Strąprzy-Wspóry lub drzazgi Wspóru Śwąta). Pomocnikami Jeszy są Jeszgońce (Jeszogońce).

Inne miana Światłogońców:
Świętogońce (Świętojerki, Świętorujki, Świętojeszki, Świętostromki), Maścińce, Żywogonie, Bożoptaki-Bożoptice, Maslenice-Maślińce


Atrybuty żywe:
Drzewo Jesion lub Jawor, Roślina Uczep, Grzyby – szczególnie Borowiki – grzyby prawdziwe, Czyżyk, Czarny Kogut, Czarny Byk i Osa


Atrybuty rzeczowe:
Przesilenie Wrześniowe, pora Jesień, korzenie wszelkich Drzew i Roślin


Niwa (symbol):
Zapadnia na Wozhorzu, zarzynek


Kamień:


Minerał:


Maści (barwy):
Czerwona


Czerty i rezy (liczby):
Czerta 5, Liczba 23


Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja I, Gramota u


Przynależne Miesiące:
Wrzesień
Październik
Listopad


Wieńce i ofiary:
Wieniec z Urzetu.


Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):
Kołacz dożynkowy (dożeniec)


kolovrat


Tum Kostromy


Tum, który przypada zimie to Tum Kostromy-Kostruba


Zima astronomiczna rozpoczyna się w momencie przesilenia zimowego i trwa do momentu równonocy wiosennej, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 22 grudnia a 21 marca (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas zimy astronomicznej dzienna pora dnia jest krótsza od pory nocnej, jednak z każdą kolejną dobą dnia przybywa, a nocy ubywa. W tym okresie przypada panowanie jednemu z Kirów, Kostromie – dziecko Światowida ze Śtrąprzą (lub według kapłanów nurskich z Głębią). W Tumie Kostromy jest 22 Bogów. 10 Bogów Żywiołów (3 Boginie), 12 Bogów Mocy-Mogtów (6 Bogiń).


Tyny podległe Tumowi
Kostromy-Kostruba

Bogowie Żywiołów:
1. Tyn Dażbogów:
Dażbóg, Daboga, Płon-Netnik, Zorza, Bożyc-Bodnyjak
2. Tyn Strzybogów:
Strzybóg, Stryja, Pogwizd, Poświst, Dyj-Poświściel


Bogowie Mocy:
3. Tyn Podagów-Weniów:
Podag, Pogoda, Podagżyk, Osidła
4. Tyn Morów:
Mor, Marzanna, Zmora, Chorzyca
5. Tyn Welesów-Nawiów:
Weles, Nyja, Lelij, Polel-Sowica


Kostroma-Kolada-Kostrub. Jeden z dwugłowych bogów stron i pór – Kirów. Włada runem siewiernym, co oznacza, że głównym jego dziełem jest hamowanie życiowych soków i wszelkich oddziaływań, zestalanie, skamienianie, zeskorupianie doprowadzanie do stanu zamarcia i bezruchu. Jako prawią tak jest – każdy z Kirów dwie ma głównie, dwa oblicza bardzo różne, a z nimi dwa odmienne serca. Tak samo Kostroma, jako inni Kirowie, ma oblicze męskie i żeńskie, twarz młodą i starą, serce szybkie i wolne. Jednakowoż niezależnie czy pod postacią młodej Maslanicy, babskiej Kostrubonki, męskiego Kostruba, ostrego Kraczuna, łagodnej Kolady zawsze jest ówże Kir kierem morzącym. Kto by pomyślał, że nic dobrego być nie może w takim runie ten się myli ponieważ to dzięki owemu runowi krew przestaje płynąć z rany a ona sama zestrupia się i goi. Dzięki niemu wody przestają płynąć dając spoczynek Ziemi, ogień przestaje płonąć, gaśnie światło dnia, na zmęczonych przychodzi sen, a na chorych sen wieczny.


kolovrat


Tum Kostromy


Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Czarnogłowa, Tum Kostromy


Pochodzenie:
Kirowie są dziećmi Swąta i Wspóry-Strąprzy lub Swąta i Głąbi-Powłoki


Ród:
Kirowie (Godowie,Godagowie), Strąprzyce, Kunicze


Członkowie rodu:
Kostroma-Kolada, Jaruna-Jaryło, Ruja-Rajek, Jesza-Yesse.


 Zajmowany krąg:
Trzeci Krąg Najwyższego Kręgu, Krąg Stronporów, Ostatni Krąg Wewnętrzny, Najniższy Krąg Najwyższego Kręgu (na Kirach zamyka się Krąg Wewnętrzny tworzony przez Siedmiu Bogów Najwyższego Działu [czerta 7]. Krąg Wewnętrzny tworzy Trójca: Swąt – Bóg Bogów, Dzięgle i Kirowie).


Funkcja (zakres działania):
Wszystko w kirze i przestroni. Pory, strony, kiry, runy, wity (czas i przestrzeń, rozwój), Głębia i wsze byty rozciągnięte w porze i kirze


Postacie-wcielenia (równe miana):
Kolada, Maslenica, Kraczun, Pizmar


Inne nazwania jego osoby (przydomki):
Ostroma, Kostrubonko, Kostrub, Kolęda, Kulada-Kolja, Kalja-Skalja, Kulęda, Pizmarz, Pizamar, Chołda-Chłoda, Wielkomarza, Mara Mar (Marmara, Marmarza), Zima-Zimoć, Sima Mata (Zimna Mać, Mać Zimna), Simata-Simya-Siwya, Śijwa-Śijma, Sijama, Siwiera-Siewierz, Zimna Pani, Simawąta, Simawata-Himawata, Ozim-Ozimina.


Główność:
Dwugłowy


Główny przybytek, miejsce przebywania:
Gniazdo-Gwiazda na Skrajach Świata, na Siewierzy Głąbi u Siewiernych Wrót Skłonu Nieba Dalekiego zwanego Skonem Dali. Tam, gdzie największa Ciemń, Czerń, Cień i Cisza, gdzie Północek, gdzie opodal znajduje się Brama Bram wiodąca w Pierwnicę. Ta gwiazda zwie się Skrą Północy lub Skrą Siewierzy. Innym miejscem jego pobytu jest także Tum na Wzgórzach Wozgrzy na Weli


Niwa (symbol):
Niwa Siewierna, Lód


Narzędzia czarowne, atrybuty władzy:
Rózga, Czechół i Jemioła


Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Światłogońce, Skrowie-Skrajowie (Żar Ptaki, Kunicze) – powstały ze Wspórzy (rozumianej jako resztki macicy Strąprzy-Wspóry lub drzazgi Wspóru Śwąta). Pomocnikami Kostromy są Kostrogońce (Ostrogońce)


Atrybuty żywe:
Jodła, Roślina Ostrzeń,  Zioło Ostróżka, Czarna Krowa,
Ptak Gil i Czarna Kura,  Owad Ćma


Rzeczy żywe:


Atrybuty rzeczowe:
przynależą mu Gałęzie wszystkich Drzew i Roślin, Przesilenie Grudniowe


Kamień:


Minerał:


Maści (barwy):
Szara (Biała)


Czerty i rezy (liczby):
Czerta 3, Liczba 21


Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja O, Gramota o


Przynależne Miesiące:
Grudzień
Styczeń
Luty


Wieńce i ofiary:
Wieniec z Owsa


Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):
Baba-Droga (Drożdżówa), Bogen-Bochen, Bohacz


kolovrat


Źródło – oryginał artykułu: Czesław Białczyński

Polecane księgi o mitologi Słowian, Istów i Skołotów:
„Księga Tura” i „Księga Ruty”


C.D.N.


26 komentarzy do “Mitologia Słowian, Istów i Skołotów

  1. Pingback: Bóstwo Jaruna-Jaryło | Wiara Przyrodzona

  2. Pingback: Zerywanie, pierwsi ludzie – mitologia słowian | Wiara Przyrodzona

  3. Pingback: Bóstwo Gaj-Ruja | Wiara Przyrodzona

  4. Pingback: Społeczność słowiańska, obyczaje, obrządki – część 1 | Wiara Przyrodzona

  5. Pingback: Kim są Polacy? część 1 | Wiara Przyrodzona

  6. Przeszłość można interpretowacSŁOWIAŃSCY NORMANOWIE CZY NORMAŃSCY SŁOWIANIE
    Najstarsze wzmianki o Słowianach występują u u Herotota w V w. pne. Mówi on o Scytach oraczach utrzymujących się z uprawy roli i mających wspólne kobiety. Wymienia plemiona; Neurów, Budynów z terenów Białorusi i Polesia. Na wschód od nich mieli się znajdować Androfagowie (zjadacze ludzi), jeszcze dalej Czarnopłaszczowcy. Na północy była Kraina Wielkiej Niedźwiedzicy.
    Pliniusz Starszy 23-79 ne. wymienia; Neurów, Budynów, Androfagów, Agatyrgetów, na północ od nich był lud Hiperborejczyków, koniec ziemi, pół roku słońce, pół roku mrok, kraina szczęśliwa, nie znają kłótni ani chorób, a gdy syci są życia skaczą ze skały do morza. Grecy twierdzili, że jest to kraina mroźna, mroczna, żeby w niej przeżyć byli czarownikami, nadludźmi, nauczycielami ludzkości.
    U nich matematyki i astronomi uczył się ponoć sam Apollon i świątynię Apollona miał złożyć Hiperborejczyk Olen. Na zachód od Neurów byli Wenetowie nad Vistulą dzielącą barbarzyńską Germanię od Scytii europejskiej.
    Tacyt pisze o Wenetach – Wendach lud między Germanią a Finami. Raczej należy ich do Germanów zaliczyć bo budują domy, noszą tarcze, , lubują się w pieszych marszach i chyżości. Natomiast Sarmaci spędzają życie na wozie i na koniu.
    Dzisiejsi badacze zgadzają się, że Słowianie żyli w stanie osad rozproszonych, w organizacji plemiennej. Ich właściwa historia zaczyna się z chrześcijaństwem. Długo bytowali wśród zapadłych puszcz i bagien . Nigdy z własnej woli nie byli zdobywcami. Językowo i etnicznie należeli do Bałtów. Wyodrębnili się w połowie I tysiąclecia przed Chrystusem spychając Bałtów na północ.
    Jordanes w połowie VI w. pisze Wenetach i dzieli ich na Sklawinów zamieszkujących od północnych Karpat przez Małopolskę, Podole, Ruś Czerwoną aż do ujścia Dunaju i Antów od Dniestru po Dniepr.
    Najpierw Wenetowie byli pod rozkazami gockiego króla Hermandryka. Kiedy Hunowie pobili Gotów i Alanów – wyzwolili się. Jeszcze jego następca Winitar pobił Słowian i naczelników pomordował ale Hunowie rozbili jego wojska w 380 roku
    a Winitara zamordowali. Ci Wenetowie w 517 roku przepłynęli Dunaj i zajęli Trację
    a potem przez dziesięciolecia Bizancjum walczyło o jej odzyskanie. W 550 roku wojsko Sklawinów w liczbie 3 tys pobiło o wiele liczniejszych obrońców i zajęło Illirię i Trację, mordowali, grabili, palili. A jednak historycy uznają ich za naród oraczy, spokojny i gościnny?? U Słowian w zagadkowy sposób łączy się okrucieństwo i łagodność,zamiłowanie do mordu i wylewna gościnność, chęć do zwady i upodobanie do sielanki. Szczególnie wśród Słowian wschodnich
    i południowych. Łatwo się upijają ściskają i płaczą. Fryderyk Wielki nazywał ich Irokezami Europy zapóźnionymi w rozwoju. Tereny miedzy Odrą a Wisłą zamieszkiwali Illirowie, Celtowie, od II w. Germanowie, Słowianie od połowy V wieku. Przedtem ich siedziby były w dorzeczu górnego i środkowego Dniepru na pograniczu Białorusi i Ukrainy. Wandalowie, Wenetowie pokojowe plemiona rolników i rzemieślników(identyfikowane z Kulturą Przeworską). W wiekach V do II pne. Uczyli się od Celtów wytopu żelaza, pozyskiwania soli, posługiwania kołem garncarskim. W II w przybili ze Skandynawii na Pomorze germańscy Goci (Kultura Wielbarska). Wandalowie toczą wyniszczające walki z Gotami. Zostają wyparci
    z rodzinnych siedlisk. Odchodzą na południe. W V w. razem ze Alanami i Swebami porzucają Morawy i Węgry i przez 3 lata rabują Galię, ostatecznie zamieszkują
    w Hiszpanii. W roku 415 zdobywają duży hiszpański port Cartagenę i wiele okrętów. W 446 r opanowują kartagińską prowincję Africa.. Gejzeryk zakłada tam państwo, które przetrwa 105 lat. Flota ich opanowuje Rzym i tylko dzięki mediacji Papierza nie dochodzi do rzezi. Za to przez dwa tygodnie łupią i niszczą. Stąd w średniowieczu powstaje pojecie wandalizmu. Państwo to pokonał bizantyjski wódz Belizariusz w 533 roku. Ostatni lud który przybył do nas ze Skandynawii to germańscy Herulowie. W V w. utworzyli własne państwo na Morawach, lecz pokonali ich Longobardowie w 508 roku. Później ich niedobitki żyły na Roztoczu.
    W V w. nad Wisłą występowały osady kultury przeworskiej- wandalskiej
    i wielbarskiej-gockiej. Na Pomorzu mieszkali germańscy Bastarnowie. Bałtyk przez Wisłę i Bug łączył z południem Europy szlak wodny. Łodzie były przeciągana na palach do Dniepru, Dniestru. Szły wyprawy handlowo- łupieskie a wracały towary, skarby do kraju ojców nad Bug, Pomorze lub do mitycznej już Skandynawii.
    Na kresach wschodnich odkopano wiele śladów osad, skarbów, pochówków, kurhanów. O aktywnej działalności Waregów świadczą cmentarze w Czernichowie, Katyniu i kopce książęce podobne do tych w Krakowie Krakusa i Wandy. Krak to po skandynawsku kruk i młodzieniec. Schach to miecz, analogia do nazwy Czechy. Rusini nazywali nas Lachami, Litwini Lenkasami, Węgrzy Lengyel, Niemcy Wenetami. Od V wieku osiedla skandynawskie sąsiadują ze słowiańskimi. Duże domy z pół lepiankami. Miecze z doskonałej stali z bronią słabą. Garnki z koła z garnkami ręcznie lepionymi. Na cmentarzyskach spotykamy pochówki jedne koło drugich i częste mieszane małżeństwa. Skandynawowie organizując wyprawy często zawierali sojusze. W wyprawach uczestniczyły różne plemiona w tym często Słowianie. Na miejscu pozostawali starcy, kobiety, dzieci. Potrzebni byli ludzie do pracy w polu i rzemiośle. Stąd częste pomyłki historyków z określeniem plemion żyjących między Odrą a Wisłą. Po zwycięstwach powracano z łupami. Po klęskach leczyć rany i po nowe kobiety na żony. Następowała asymilacja. Bogaci tworzyli rody i osady. Zanikał dawny język i wierzenia. Liczebnie powoli zaczęli dominować Słowianie. Pamięć dawnych zwycięstw, zwyczajów, organizacji pomogła utworzyć państwo między Odrą a Bugiem. Najpierw było to państwo Wiślan potem Polan. Po wywędrowaniu z Pomorza ludności gocko-gepidzkiej prawą stronę Wisły zaludnili Estowie-ludność bałtycka, lewą od VI wieku Słowianie. Ale dalej na Wolinie według Ibn Jakuba istniała; Wineta – Julin – Jomsborg, miasto z 12 bramami, centrum łupiesko handlowe Wikingów. Zarazem wielo – narodowościowa republika, którą Adam z Bremy nazywa największym miastem Europy. Odkryto też skandynawskie porty w zatoce Puckiej i koło Elbląga datowane na VIII – X wiek. Kroniki opisują duży port w pobliżu Wisły Truso, złupiony w X wieku, który słabo działał jeszcze
    w XI wieku.
    W 859 roku Wikingowie ( w tym czasie to określenie wiking oznacza rozbój, ale też zawód), na wschodzie nazywani Waregami od słowiańskich plemion; Słowienów i Krywiczów znad Dniepru i Dźwiny ściągali daninę. W 859 roku ludzie ci wygnali Waregów za morze. Ale zaczęły się kłótnie i wojny. I posłali po Waregów z plemienia Rusi aby ci nimi rządzili. I ci zasiedli w Nowgorod – Ruryk i Izborsk a rok później zdobyli gród Kija, Kijów i to były najważniejsze ośrodki władzy. Podobnie państwo było tworzone przez Samona na Morawach i przez Bułgarów w Tracji. Cenzura stalinowska w Rosji i polska po powstaniu państwa polskiego tępiła wszelkie wzmianki o germańskim pochodzeniu naszej państwowości. Jednak takie poglądy głosił w XIX wieku prof. Szajnocha, Pstrokoński a w okresie międzywojennym Antoniewicz i Wojciechowski. W Polsce dowodem na to ma być akt oddania Gniezna we władanie Watykanu, zaczynający sie od słów „Dagome iudex”. Dagome to imię Dagobert lub skandynawskie Dagr. Iudex to sędzia . Tak w Bizancjum czy Rzymie tytułowano królów lub większych książąt słowiańskich. Dagome mogło być pierwszym skandynawskim imieniem Mieszka, który po chrzcie przybrał imię zrozumiałe dla miejscowej ludności. . Tworzenie się Polski nie przebiegało pokojowo. Jak w tamtych czasach podbijano inne ziemie ogniem i mieczem. Świadczą o tym datowane na ten okres pogorzeliska małych grodów na terenie Śląska, zachodniej Małopolski, na granicach Pomorza i Mazowsza. Na ich miejsce powstawały najczęściej duże strażnicze grody obsadzane najczęściej przez zaciężne załogi skandynawskie. Świadczą o tym groby i cmentarze komorowe z kamienia. Zmarłych wyposażano w broń, ozdoby, odzież pochodzenia skandynawskiego. Działo się to pomimo chrztu i zwalczania przez kościół wkładanie czegokolwiek do grobów i chowania ludzi w niepoświęconej ziemi. Kobietami tych wojowników najczęściej były słowianki. Wyposażenie grobów było słowiańskie a ozdoby różnego pochodzenia. Najbardziej znane mieszane cmentarzyska to Ostrów Lednicki, Lutomiersk, okolice Torunia, granice Mazowsza i Polesia, datowanie X-XIII wiek. Córka Mieszka pierwotnie nosiła imiona Sygryda i Storrada w Polsce znana jako Świętosława. Żona króla Szwecji, potem Dani. Matka Kanuta Wielkiego zdobywcy Anglii. Według Szajnochy twórcami pierwszego ośrodka politycznego
    w Wielkopolsce nad Gopłem i Lednicą byli normańscy wygnańcy i uciekinierzy ze zniszczonego Truso. Towarzysz to lach lub lag. Banita- wygnaniec to utlag – utlach. To właśnie Leszkowie,Lestkopwie, Lednici i król Popiel był ostatnim Lechitą – Lachem. Zjadły go myszy w zemście za otrutych stryjów. Tak zemścili się mieszkańcy Pomorza – mysingowie czyli myszaki, czyli korsarze normańscy. Potem zajmowali się handlem i handlem niewolnikami, których zdobywali siłą albo kupowali od naczelników słowiańskich plemion. Nad Lednicą w słynnej pierwszej siedzibie Mieszka wyłowiono z jeziora i wykopano setki mieczy, hełmów, skarbów
    i ozdób kobiecych. Miecze w większości były skandynawskie,większe, lepsze
    z mocniejszej stali niż produkowane przez innych. Natomiast wyposażenie liturgiczne było głównie pochodzenia bizantyjskiego?? Po śmierci Mieszka I
    w rocznikach kościoła niemieckiego odnotowano „zmarł Mieszko król Wandalów”.
    A na zniszczonym nagrobku Bolesława Chrobrego miał być ponoć napis nazywający go „królem Gotów i Polaków”. W wiekach IX – XI „wiking” uprawiali Słowianie, Prusowie i inne nacje. Można tez zastanawiać się nad Światowidem. Występuje u Słowian Połabskich, na Pomorzu, na szlakach Waregów na Litwie i Ukrainie natomiast raczej nie spotykano go w Polsce południowej, ani u Słowian przed przybyciem nad Odrę i Wisłę. Czy budowa świątyń i rzeźbieni bogowie nie są raczej tradycją skandynawską. I czy tak interpretowana historia przynosi nam ujmę?
    Zainteresowanym polecam książkę „Słowiańska moc” Zdzisława Skroka.

    Polubione przez 2 ludzi

    • „Wyodrębnili się w połowie I tysiąclecia przed Chrystusem…” . Przed kim? Kto to taki ten „Chrystus” ? Co to za data ” I tysiąclecie przed Chrystusem?” Ludzie są niepoważni w swoich wypowiedziach.

      Polubienie

    • Wielkie „NIE” dla Rudych Okrutnych Wikingów, plemion germańsko języcznych, jako Słowian , narodu czarnowłosego, wywodzącego się ze Wschodu, z wielkiego kraju znanego jako Lechistan, Lachin, Lechia. Dość już tych dziwactw i tej przeciąganej liny.Słowianie to nie są Germanie! Przestańcie nam doczepiać te rude kudły i bycze rogi sadzać na głowę.Nie mówimy po germańsku! Natomiast odrębność Scotów , na wyspach Brytyjskich, daje do myślenia, gdy zmienimy tylko jedną literę w słowia Scotia i otrzymamy słowo Scytia.Wikingowie i inne ludy morza mogli podróżować , to i Scytowie mogli robić to samo.Szczytno, miasto w Polsce, to także Scytno. Szkoci, to Scoci, lub Scyci/Scytowie.Na mapce Bliskiego Wschodu jest osada zwana Scytopolis.
      Tam gdzie usłyszysz mowę bliską polskiej mowie, tam trafiłeś w grono Słowian. Próżne tu wykręty i wymysły. Język wytycza granice.
      Scytowie używali specjalnych łuków i szabli. Jestem Słowianką, a nie Germanką! Nasze narody , grzecznie mówiąc , nigdy się nie lubiły, nie lubią i lubieć nie będą.Na co mamy dowód dzisiaj, walcząc z Unią Europejską, czyli Watykańsko Germańską, która wyjątkowo „przyjaźnie ” traktuje Polskę a nade wszystko jej rolnictwo. Swoimi towarami stara się nas zniszczyć i ,jak to tam powiedziano – uznali , że powinni nas zagłodzić. Germanie podobne praktyki stosowali w obozach śmierci.

      Polubienie

  7. Przeszłość można interpretować różnie. Raz mówicie o Słowianach i przypisujecie im podboje Wikingów. Czy raczej nie uznać, że nasze kultury i narody uległy połączeniu i historia powinna być traktowana jako wspólna. A jeśli chodzi o bogów słowiańskich to odsyłam do ; Niederlego, Podkańskiego, Łowmiańskiego, Moszyńskiego, Briicknera, Thietmara. Twierdzą oni wspólnie, że o bogach Polaków nie wiemy praktycznie nic. Pewną wiedzę mamy o plemionach rusinów. Dzięki kronikarzom niemieckim możemy sporo przeczytać o plemionach połabskich Wieletów, Obodrzytów, Ranów, Wolinian. Ale o naszych polskich bogach nie pisano praktyczne nic..-…

    Polubienie

    • „Dzięki kronikarzom niemieckim..” ach… to są na prawdę wiarygodni kronikarze. Czy to z ust tych kronikarzy padły słowa – ‚ „polskie obozy koncentracyjne”? Oni pisali pod siebie…dla siebie…a nas, Słowian, chętnie wycięli by w pień.Kim to dla nich jesteśmy? Podludźmi? A oni to – rasa panów? Nie będę czerpać informacji o Słowianach z ust ich odwiecznych wrogów. Trochę rozsądku nie zawadzi w pisaniu tego rodzaju podpowiedzi. Jak łatwo poznać Niemca. Sam się zdradzi. Niech się dzikie, germańskie plemiona zajmą swoją historią, i nie wtykają nosa w sprawy Słowian, bo zawsze wszystko wykrzywią szpetnie, po swojemu. Hej…Krzyżacy, a wy skąd do Polski przybyliście i po co? W miłosnym uścisku spotkaliśmy się pod Grunwaldem.
      Uwielbiam wasz szczekliwy, nad wyraz krzykliwy język. Muzyka dla moich uszu. A gdy jeszcze wasze kolby karabinów załomoczą w drzwi mojego domu …. no…pieszczotom nie ma końca!

      Polubienie

  8. Fajnie byłoby zrobić drzewo genealogicznie słowiańskich Bogów w programach genealogicznych dostępnych na necie bezpłatnie. Byłoby bardziej przejrzyście. Jest tam miejsce również na zdjęcia,i artykuły, dyskusje. Warto spróbować.

    Polubione przez 2 ludzi

  9. Pingback: Cywilizacja Słowiańska | Wiara Przyrodzona

  10. Pingback: Chrześcijaństwo jest tworem żydowskim – komentarz | Wiara Przyrodzona

  11. Pingback: Słowianie dumna Aryjsko-Słowiańska Święta Biała Raso co z wami przebudźcie się chcą was koczownicy Chazarscy podstępnie wymordować | Słowianie - Wiara Przyrodzona

  12. Pingback: Pochodzenie Słowian i źródła kultury słowiańskiej | Słowianie - Wiara Przyrodzona

  13. Pingback: Święta Słowiańskie – 2 lutego: Gromnica. Zimowa Perunica. Święto Peruna – Święto Ognia | Słowianie - Wiara Przyrodzona

  14. Kiry Kirów, Tyny, Tumy, Twery, Twary, dwuglowność, trzygłowność…. te nazewnictwo jest okropne. Autorze wstawiasz fragmenty mitologi Słowian napisanej przez zwykłego agenta żydowskiego, osoby nie rozwijającej KULTURY słowiańskiej. Mitologia Słowiańska napisana przez Białczyńskiego nie ma żadnego sensu, jest to mieszanie prawdy z kłamstwem, plątanie słowem i terminami, tworzenie fałszywych struktur pojęciowych, byśmy my ludzie to czytający bardziej się gubili w bezsensownym gąszczu wymyślnych znaczeń i z uporem godnym bezmyślnych osłów przyswajali to jako prawdę.
    Przejrzyjcie na oczy, pójdzie do lasu, porozmawiajcie ze Słońcem, z drzewami. Da to Wam więcej naturalnej wiedzy o świecie niż czytanie tych pierdół w internecie.

    Polubione przez 1 osoba

  15. Pingback: Mity Daków, Słowian, Persów i Hindusów | Słowianie - Wiara Przyrodzona

  16. Pingback: Lechici – wymazana historia starożytnej Polski | Słowianie - Wiara Przyrodzona

  17. Jeśli już mówić czy pisać o Bogach, to należy uściślić obszar na którym czczono owe bóstwa. Dziś mówmy o Bogach polskich, bo w tych wyższych sferach nikt wszystkimi się nie zajmuje.

    Polubienie

  18. nalezy tez uwzglednic fakt ze czas znaczy kalendarz zostal sfalszowany i przypisywanie tej wiedzy do obecnego kalendarza nie jest poprawne, a idac dalej tym tropem nalezy zweryfikowac poszczegolne przypisy do odpowiednich ram czasowych jakich pradawni uzywali.

    Polubienie

Dodaj komentarz