Bogini Śląkwa-Dżdża

Zamieszczono przez

 

Bogini Śląkwa-Dżdża. Córka Wądy i Wodo-Wełma lub być może córka Dażboga i Wądy – wtedy z Rodu Sołów. Pani Wód Spadających, Pani Deszczu i Władczyni Wodospadów. Dżdża-Dożda to Dawczyni Deszczu. Zajmuje się wszelkimi wodami spadającymi, w tym także pomaga Perperunie w trakcie burzy i wyżyma deszcz z chmurnych ciemnych sukien Perperuny, które ta dozwala jej prać. Posiada Kocioł z którego dolewa żywej wody do deszczu, a także skrapia z niego Ziemię swoim Kropidłem-Żywidłem.

kolovrat

Śląkwa-Dżdża

Bogini Śląkwa zwana także Śliniątą nosi przydomki: Słota, Dżdża i Ducza. Istyjski odpowiednik Śląkwy to bóg deszczu Lituvanis.

Przydomek Ducza wiąże się z kręgiem pojęć oznaczających spadającą wodę: ducza – wodospad, duli, dunąti – mżawka, deszcz z wiatrem, duja – burza. To odniesienie zbliża Śląkwę, podobnie jak przydomek Słota, do gromady bogów Nieba i Światła (Dażbogowie, Denga) i bogów Powietrza [duch –powietrze (wozduch), ducha – zapach] oraz Wiatru (Dyj). Przydomek Ducza nawiązuje także do obrzędowego tańca w kole (dujti –tańczyć)a. Ducza zatem to Pani Wód Spadających. Słota oznacza córkę Sołów, także Boginię Ślącą Deszcz. Słowo to określa również niepogodę, mżawkę, stały, ciągły deszcz. Wyraz rosyjski dożd (pol. dżdżysty) określa rodzaj mżawki, ciągłego opadu deszczu, który jest systematyczny, długotrwały, ale niedokuczliwy. Dżdża-Dożda to Dawczyni Deszczu. Główne miano bogini, Śląkwa, ma też odmianę Śliniąta. Wyrazlinąti to prastare słowiańskie określenie związane z lejącą się wodą: linąć – lunąć, lić –lać, lij – ulewa, rozlewać się – nie tylko płynąć ale i bujnie się rozrastać, śliwa – zlewa, ulewa, śląk – wysięk, wylew, siąknięcie, ślina, siąpienie (śląpienie), śluz, śliskość, ślizgać, sliozy – łzy.

Stąd wzięła się nazwa Śląsko (Śląsk, Ślęgia) – Ziemica Deszczów, zamieszkana przez liczne plemiona z ludu Lęgów (Z-Lęgów), wchodzące w skład Lęgii (Lugii). Lęgowie byli głównymi czcicielami Wielkiej Bogini Deszczu Śląkwy.

Bliski związek z mianem bogini mają także wyrazy z kręgu ślęczeć, ślęczyć – czyli dukwieć, mozolić się, słąka – skrzywienie, słonko – słońce, łąka, łęg, łekno, lęg, leżeć, legać, ze wszystkimi rozległymi związkami i odniesieniami świadczącymi o tym, iż bogini ta była zapewne kiedyś, w najdawniejszych czasach, główną boginią ludu Lęgów -Wielką Matką, mającą w swej pieczy wody, lasy, łąki, całą ziemię plemienną, płodność zwierząt i roślin owej ziemi oraz rozród i powodzenie całego ludu.

kolovrat

ŚLĄKWA-DŻDŻA

Ród: Wodowie

Zajmowany krąg:
Szósty Krąg

Pochodzenie:
Córka Wądy i Wodo-Wełma lub być może córka Dażboga i Wądy – wtedy z Rodu Sołów.

Rodzeństwo:
…

Dzieci, potomkowie:
…

Postacie-wcielenia (równe miana):
Słota, Dżdża i Śliniąta

Inne nazwania jego osoby (przydomki):
Pani Wód Spadających, Pani Deszczu i Władczyni Wodospadów.

Funkcje, zakres działania:
Zajmuje się wszelkimi wodami spadającymi, w tym także pomaga Perperunie w trakcie burzy i wyżyma deszcz z chmurnych ciemnych sukien Perperuny, które ta dozwala jej prać. Posiada Kocioł z którego dolewa żywej wody do deszczu, a także skrapia z niego Ziemię swoim Kropidłem-Żywidłem.

Narzędzia czarowne – oznaki władzy:
Kocioł Wieczniepłynący Żywą Wodą i Kropidło.

Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Brodzice (Brodarice, Panny Wodne)

Funkcje psychiczne – uczucia, odczucia:
…

Patron dla:
…

Romanse:

Wrogowie:
…

Przyjaźnie:
…

Co dobrego lub złego darował, zrobił ludziom:
Raczej przychylna ludziom.

Przynależny Miesiąc:
…

C.D.N.

Źródło artykułu – Czesław Białczyński

Czesław Białczyński. Polecane księgi o mitologi Słowian, Istów i Skołotów –
„Księga Tura” i „Księga Ruty”

 

kolovrat

Tyny podległe Tumowi Jaruny-Jaryła:

Bogowie Żywiołów:

1. Tyn Wiłów-Borowiłów (Kieniów):
Borowił, Lesza-Borana, Boruta, Wilec, Rokita
2. Tyn Wodów:
 Wąda-Węda, Wodo-Wełm, Śląkwa-Dżdża, Wodnik, Wodyca

Bogowie Mocy:
3. Tyn Mokoszów:
Makosz, Mokosza, Wid-Wij, Dodola
4. Tyn Plątów:
Przepląt, Plątwa, Mąd, Licho
5. Tyn Dziewów:
Kupała, Dziewanna, Krasatina, Dzildzielija

kolovrat

TYN WODÓW

Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Białobogi, Tum Jaryła, Tyn Wodów

Członkowie rodu:
Wąda, Wodo, Śląkwa-Dżdża, Wodnik, Wodyca

Główność:
jednogłowy

Główny przybytek, miejsce przebywania:

Atrybuty żywe:
Sokora i webło (drzewo morskie ), łoś i żółw, czapla, rybitwa i mewa, sadziec, tatarak i mozga, niezapominajka, grzybienie i grążel, pływak żółtobrzeżek

Rzecz:
Torf i woda

Kamień:
Niebieski diament i szmaragd

Minerał:

Maści (barwy):
maść niebieska (niebiesko-zielona)

Czerty i rezy (liczby):
Czerta 5, liczba 5, 

Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja W, gramota s

Miesiąc:
Maj (kwieteń)

Niwa (symbol):
Welańska Niwa Wody

Tyn:
Kryształowy Dwór

Wieńce i ofiary:
Niezapominajka, Grzybienie i Grążel i Sadziec

Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):

kolovrat

Czesław Białczyński
Polecane księgi o mitologi Słowian, Istów i Skołotów –
„Księga Tura” i „Księga Ruty”