Archiwum kategorii: Bogowie słowiańscy
Bóg Czarnogłów
Czarnogłów dziecko Pierwni i Światowida. Czarnogłów przejawia wszystko co świetliste, jaskrzące, połyskliwe, twarde, silne, dzikie, myślące, krwiożercze, suche, ostre, zabójcze.
Jasny, twardy Czarnogłów i miękka, ciemna Białoboga mieli szaty z żelaza. Czarnowłosy i czarnobrody Czarnogłów miał szatę czarną, w dłoniach dzierżył ostre, świecące jasno narzędzia wojownika – włócznię, topór, bęben i siodło, a rządził dworami bogów zimnych, białych i śnieżnych oraz bogami martwych pór. Białoboga – białowłosa, odziana w białą szatę, trzymała w rękach czarne obłe przedmioty: grudę-kulę Ziemi, kulisty dzban, motek wełny i hak wędy, a rządziła dworami ciepłych, dobrych bogów.
Trzygłów (Trygław) jest bóstwem znanym nam przede wszystkim ze źródeł dotyczących obszaru Pomorza i Połabia. Ośrodki jego kultu znajdowały się w Szczecinie, Wolinie oraz Brennie (obecnie Neubrandenburg). O szerokim zasięgu kultu bóstwa może świadczyć nazwa szczytu Triglav w Słowenii. Według relacji kronikarskich kąciny (świątynie) Trzygłowa znajdowały się właśnie na szczycie najwyższych wzniesień w grodzie lub jego okolicy.
Światłowiłt wynurzył się spokojnie ze swego istu i oddzielił ostatecznie od siebie świetlistność własnego jestestwa oraz ciemń-otchłań pozostałą w Pierwni po zbełtaniu Niebyły i zmazie Nicy… Stał się zatem Pierwszy Dział, a bliźnięta poczęte z Pierwni otrzymały miana Czarnogłowa i Białobogi Nienawidząc się, nieodparcie dążą ku sobie, bez siebie wręcz nie potrafią żyć.
Ci to bogowie stali się władcami Pierwszego Działu – Działu Działów, czyli wszech Działów. Tych ludy Północy i Wschodu, w tym spokrewnieni ze Sławami Aukstowie (Oksztowie-Istowie), zwą Kaukami, ludy Południa i Zachodu zaś Alkami albo Aukami, czyli Dzielnymi (Dzięglami). Na pomocników dał im Światłoświat Ażdahy, czyli Smoki i Żnuje. Kazał ciężkim Smokom służyć Światłości, zaś ognistym, lekkim Żmijom-Żnujom parać się ciemną Głębią.
Bóg Bożyc-Bodnyjak
Bożyc syn Dabogi i Bożeboga. Włada niebem nocnym i przebywa przeważnie na niebie ciemnym – głębokim, w głębokiej przestrzeni międzygwiazdowej, która mu podlega jako Niebo Czarne. Pan Nocy, Władca Ciemności. Jest jednym z Ciemnych Bogów. Narodzony Bożyc był okazalszy od Płona, piękniejszy od Swarożyca i prawie tak samo silny, jak Perunic. Bożyc popadł szybko w nieznośną pychę. Postanowił posiąść boginię Watrę, z którą związek matka mu stanowczo odradzała.
Niedługo po narodzinach Zorzy Daboga wydała na świat najpiękniejszego swego syna, który nie był jednak wcale synem Dażboga. Zwano go Bożycem, bo pochodził z lędźwi Boża-Radogosta, mienionego też Bożebogiem Władcy Gospodarstwa.
Bóg Płon
Płon syn Dabogi i Dażboga. Zajmuje się niebiańskim pasterstwem – jest Pasterzem, a więc Opiekunem, wszystkich gwiazd wszego świata. Jako Zdobywcy Wód, napełniającemu chmury deszczem i łowcy mającemu we władaniu Stada Gwiazd składają mu ludzie szczególne ofiary w Święto Jesiennej Równonocy zwane Zarzynkiem albo Dożynkami. Odszedłszy na Niebo Wysokie do samotniczego żywota zebrał z wszystkich niebios wielki łup, gwieździste żniwo – wszystkie Gwiazdy znalazły się w jego stadzie. Stąd zresztą wywodzi się jego przydomek Plon.
Bóg Lel-Lelij
Lel z Rodu Ładów – syn-bliźniak Łagody i Welesa (albo jeden z dwóch dodatkowych Swarożyców Swaroga i Dabogi). Zwiastun śmierci, pasterz dusz, pan obrzędu pogrzebowego i pamięci zmarłych. Leleń, Lel, Smętek, Pan Pośmiertnych Żalów i Obrzędów, Zwiastun Śmierci, Pasterz Dusz, Opiekun i Władca Żglisk, Żalników oraz Smętarzy. Lelij wnika w człowieka i wyjmuje zeń duszę, która jest w sercu, usypia człowieka raz na zawsze. Lel jest bogiem roztaczającym zasłonę mgły (magły) przed oczami żywych i oddzielającym ową mgłą-magłą żywych od martwych.
Bóg Weles
Weles syn Czarnogłowa i Białobogi. Włada Welą, jest jej gospodarzem i panem, odpowiada za urządzenie Weli i to co się dzieje w Nawiach. Posługuje się Drabiną Siedmioszczeblową (albo Trzydziewiętną), siekierką-wałem Trebiną-Walachą, Złotą Czaszką Ludzką i Złotą Czaszką Końską. Wilks – Pan Zaświatów, Władcy Weli, Pan Żywota po Śmierci.
Weles jest największym złodziejem między bogami, a najzuchwalszą z jego kradzieży było uprowadzenie bydła niebiańskiego, znajdującego się wówczas pod opieką Peruna. Potem ukradł także kozy i barany z zagrody Bożeboga, tuż przed wypędzeniem trzody na ziemskie łąki.
Weles jest władcą Welańskiego Lasu – Rajca położonego w Nawi Raju -miejsca odpoczynku wojowników.
Weles, w swoim zamyku w Nawiach, miele na Czarną Mąkę część złyródzi, które mu przynosi Przepląt. Gdy się ową czarną mąką sypnie komu w oczy, spotka go zły przypadek lub śmierć. To samo, kiedy ktoś jej wrażą ręką dosypie po kryjomu do pokarmu ofiary. Nazywają więc także Welesa Boskim Młynarzem, tak jak Rgiełca, a również i Pasterzem Dusz – bo prowadza je na wypas w Łąki Nawne, by się wykarmiły przed dalszą drogą ku Bogu (lub przed powrotem na Ziemię). Tylko dusz z Piekła nie zabiera nigdy na popas.
Bóg Padagżwik
Podagżwik z Rodu Runów lub Żgwiów – Syn Podaga, Swary i Perperuny (albo Chorsa i Pogody). Podawca i posłaniec od bogów. Włada mgłami i co za tym wszystkimi zabłąkanymi i obłąkanymi. Pan Ścieżek i Bezdroży, Władca Mgieł, Boski Posłaniec, Strasza, Straosz Osi, Straż Osi, Starżaos, Saosza, Sraosza-Posłuszeństwo, Walczący z Duchami Zła Toporem, Włócznią i Maczugą, Nocny Posłaniec Swego Ojca – Ahura Mazdy, Święty Ptak Ahura Mazdy, Boski Kogut (także ptak zwiastujący wzejście Słońca). U Słowian ten ostatni – Posłaniec – Boski Posłaniec – to Posłaniec czyli Po-Dagżyk –To On zatryumfuje na Końcu Świata.
Podażgwik miałby więc na wizerunkach długie włosy, powiązane pękami (warkoczami), rozdzielone od środka na dwie strony głowy oraz ciemną, brązową skórę. Byłby też bogiem ognistym, jaśniejącym, gorącym.
Bóg Podag
Podag syn Czarnogłowa i Białobogi lub Godów (bogów stron i pór). Pan Dróg i Kierunków, Pan Miru i Swobody, oraz Pan Podróży, Pan Drogi Życia i Spokoju, Podrag, Mir. Zawiaduje pokojem i jest panem dróg – czyli opiekunem podróżników, odkrywców i wszelkich wypraw.
Bóg Poświst
Poświst syn Stryji i Strzyboga-Śwista. Jest on Władcą Trąb, Panem Wirów i Pan Stałych Wiatrów. Łączy opiekę nad stałym wiatrem z opieką nad trąbami i porywami oraz wirami. Przybywa nagle nie wiadomo skąd i tak samo gwałtownie zanika. Nie jest zbyt silny, ale niekiedy potrafi w sposób stały nieustannie napierać aż dech w piersiach zaprze. Wzbudza owe rodzaje wiatru układając dłonie w ten sposób, że wyciąga ku niebu palec wskazujący zawiniętej prawej dłoni i wskazuje ku ziemi palcem lewej dłoni. Pochwist-Świstun, Szołm-Hała, Hennił-Hejnaw. Hołm, Hojna-Gonił, Hejnał
Bóg Pogwizd
Pogwizd syn Stryji i Strzyboga. Pan Łagodnych Powiewów, Władca Wietrzyków i Bryzy. Zajmuje się wyłącznie łagodnymi wiatrami, zwanymi powiewem. Przeważnie porusza się w towarzystwie Pogody. Wznieca poruszenia powietrza gdy układa dłonie w ten sposób, że prawą rękę ma, poczynając od wyprostowanego kciuka, każdy następny palec mocniej zagięty do wnętrza, a lewa ręka, każdy palec bardziej wygięty na zewnątrz.
Bóg Dyj-Poświściel