Bogini Daboga

 

---

Córka Czarnogłowa i Białobogi. Żona-siostra Dażboga. Włada dniem i jasnym niebem, czyli niebem pogodnym i dziennym – rozsiewa dookoła błękit. Jest uosobieniem dobroci i łagodności, dawczynią jasności i rozkosznego ciepła.

Pani Dnia (Doby), Dobra Pani, Jasna Bogini, Dardana, Dardawana, Dana, Dawana, Bogini Darująca (Obdarzająca), Wielka Dawczyni, Pani Jasnego Nieba, Najjaśniejsza, Jasna Pani, Pani Nieba, Matka Niebieska, Bogini Nieba, Niebieska Pani, Władczyni Jasności.

---

---

---

 DABOGA

---

DABOGA, żona-siostra Dażboga, to bogini, której główne imię tłumaczy się tak samo jak imię Dażboga. Przydomki Pani Jasnego Nieba, czyli Dnia, to: Dobra (Debra), Daba i Łona (Łuna). Dobra –bo dzień (jasność) jest dobry, w odróżnieniu od nocy (ciemności). Dobra, czyli dająca odpowiednią do życia porę. Także oboczne Debra – wklęsłość, jama, wąwóz, parów, wgłębienie, otchłań, dolina, zarośla, gęstwina, co nawiązuje do jej żeńskości i ma związek z wilgocią, wodą (łotewskie dubra – bagno, litewskie duburys – wgłębienie wypełnione wodą). Podobne jest znaczenie przydomka Łona-Łuna, określającego jednocześnie pojęcia takie jak jasność, życiodajność, jama, lęgowisko i światło.

Przydomek Daba nawiązuje nie tylko do doby – pory, czasu dnia i nocy, ale i do daby – ładny. Zachowało się ono w polskim nadobny – ładny, czy litewskim dabnus – ładny. Również w pokrewnych znaczeniach daby – dzielny (prasłowiańskie dobj – dzielny) i debeł – wielki. Przydomek Daba nawiązuje również do dębu będącego pierwotnie we władaniu Dabogi. Daboga jest więc w symbolicznym wyobrażeniu słowotwórczym boginią dobrą, błogosławiącą (czyli dobrorzeczącą – używane jeszcze w XVI wieku), ładną, dzielną, dbającą, jasną, dzienną (słowo dzieli poprzez din wywodzi się również od deus – jaśnieć, błyszczeć), wielką i otchłanną. Jest dawczynią życia i szczęścia.

---

„Perun i Perperuna uradzili podstęp. Perun przekonał Swaroga, że powinien zdobyć siłą Dabogę, a w tym celu ukryć się w Szkatule Perperuny. Daboga zwabiona darem miała otworzyć sobie Szkatułę, żeby przymierzyć suknie przed Zwierciadłem. Wtedy miał ją Swarog posiąść i zapłodnić, a Perunowie przyrzekli, że będą go osłaniać przed wzrokiem Dażboga. Swarog zgodził się, i tak się dokładnie stało, jak wymyślili Perunowie.

Daba przybyła chętnie, a kiedy otwarła Szkatułę, Swarog wyskoczył i zniewolił ją. Perperuna odwróciła Zwierciadło tak, że stało się od strony komory Tarczą i Daba nie mogła uciec. Od drugiej strony w Zwierciadle odbijały się spokojne Niebiosy i Dażbóg nie widział nawet, że coś złego się dzieje. W tym czasie, gdy Swarog swawolił z jego żoną, on spokojnie wykuwał Sklepienie, pracując z Płonem. Perun stał obok i zabawiał ich obu rozmową. Początkowo Daboga broniła się mocno, ale im większy stawiała opór, tym bardziej rozpłomieniał się Swarog. Aż mu uległa i oddała się z takim zapamiętaniem, że zaszła z nim w ciąż.

Kiedy to się stało, naszedł Dabogę, Panią Jasności, taki wstyd, że uciekła najdalej, jak tylko można. Zrozpaczony Dażbóg najpierw chciał zabić Swaroga i oboje Perunów, ale potem poszedł szukać żony. Z odejściem Dabogi nad Ziemią nastała ciemność i Wodowie skuli Siem lodem tak, że wydawało się, iż całkiem już umarła. Daboga ukryła się na Weli w jednej z Nawi, Założy-Wielodroży, gdzie Weles udzielił jej gościny w jednym z czterech swoich nawskich dworów.

Swarog napotkał na swej drodze Podaga – Pana Dróg. Ten znał drogę, jaką poszła Władczyni Jasności, ale nie chciał jej zdradzić. Wcześniej pytał go już o nią Dażbóg i też nic nie usłyszał. Dopiero kiedy towarzysząca Swarogowi Stryja obiecała oddać Pogodzie-Wiedrze rządy nad gorącym powietrzem stepowym i ciepłym powiewem z południa, Podag wskazał im właściwą drogę i poprowadził ich osobiście.”

---

---

DABOGA

Ród: Sołów-Dażbogów

---

Zajmowany krąg:
Czwarty krąg

---

Pochodzenie/Rodzice:
Dzięgle-Działowie – córka Czarnogłowa i Białobogi

---

Żona-Rodzeństwo:
Żona-siostra Dażboga

---

Dzieci, potomkowie:
Płon-Netnik, syn Dabogi i Dadźboga.
Zorza, córka Dabogi i Dażboga.
Bożyc syn Dabogi i Bożeboga.
Daboga miała również 10 synów ze Swarogiem, trzech złotych, trzech srebrnych, trzech brązowych i jednego kamiennego.
Sekiel-Sokolik – syn Swary i Dabogi z Wilcami Sjenami.

---

Główność:
jednogłowy

---

Postacie-wcielenia (równe miana):
Daboga-Dobra, Daboga-Daba i Daboga-Łona

---

Inne nazwania jego osoby (przydomki):
Pani Dnia (Doby), Dobra Pani, Jasna Bogini, Dardana, Dardawana, Dana, Dawana, Bogini Darująca (Obdarzająca), Wielka Dawczyni, Pani Jasnego Nieba, Najjaśniejsza, Jasna Pani, Pani Nieba, Matka Niebieska, Bogini Nieba, Niebieska Pani, Władczyni Jasności.

---

Funkcje, zakres działania:
Włada dniem i jasnym niebem, czyli niebem pogodnym i dziennym – rozsiewa dookoła błękit. Jest uosobieniem dobroci i łagodności, dawczynią jasności i rozkosznego ciepła.

---

Narzędzia czarowne – oznaki władzy:
Ma ona Błękitne Zwierciadło Niebios i Błękitną Koronę oraz Błękitny Płaszcz.

---

Funkcje psychiczne – uczucia, odczucia:
…

---

Patron dla:
…

---

Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Dziennice

---

Romanse:
Daba od początku budziła mocne żądze w Swarogu. Powiła ze Swarogiem 10 synów.

---

Wrogowie:
…

---

Przyjaźnie:
…

---

Co dobrego lub złego darowała, zrobiła ludziom:
…

---

Przynależny Miesiąc:
…

---

---

C.D.N.

---

TYN DAŻBOGÓW-SOŁÓW

Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Czarnogłowa, Tum Kostromy, Tyn Sołów.

---

Członkowie rodu:
Dażbóg, Daboga, Płon-Netnik, Zorza, Bożyc-Bodnyjak

---

Główność:
jednogłowy

---

Główny przybytek, miejsce przebywania:
Ziemia, Wela, Niebo

---

Atrybuty żywe:
Śliwa i Morwa, Jaszczurka i Mysz, Zięba i Kos, Tarnina, Dryjakiew i Łubin, Czosnek i Ostrężyna, Łochynia (Morzybaba) i Lubczyk, Mrzyk i Nadobnica.

---

Kamień:
Granat

---

Minerał:
Węgiel

---

Rzecz:
Zioła i Wyciągi Leczące oraz Trujące

---

Maści (barwy):
Biała-srebrzysta

---

Czerty i rezy (liczby):
Czerta 9, Liczba 18

---

Miesiąc:
Luty (Sieczeń)

---

Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja M, Gramota ł

---

Niwa (symbol):
Niwa Mroku

---

Tyn:
Dwór Granatowy

---

Wieńce i ofiary:
Tarnina, Łubin, Czosnek, Łochynia (Morzybaba) i Lubczyk

---

Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):
…

---

Źródło:
Czesław Białczyński.
Polecane księgi o mitologi Słowian, Istów i Skołotów –
„Księga Tura” i „Księga Ruty”

---