Bóg Dażbóg

Dazbog – Tatiana Zarinova

Dażbóg

---

Dażbóg, syn Czarnogłowa i Białobogi.  Pan Nieba, Władca Jasności jest dawcą bogactwa, szczęścia i pomyślności. Pan wszystkich niebiosów, a więc władca gwiazd i niebieskich mostów, władca także niebieskiej zwierzyny i roślin Nieba. Włada Światłem Nieba. Dobry Pan Bóg, Pan Niebiosów, Pan Światła, Bóg Światła, Pan Jasnego Dnia, Władca Światła Niebieskiego. Dażbog-Darzbog, Dażbog-Dadźbog, Dażbog-Dagbog.

---

---

---

DAŻBÓG

---

Znaczenie mian i imion oraz przydomków, i ważniejsze pojęcia wywodzone z jego miana: Dażbóg, Pan Nieba, Władca Jasności był dawcą bogactwa, szczęścia i pomyślności. Pierwszy człon jego imienia daż – należy wywieść z indoeuropejskiego dou – dawać, dawca, jak i z dag – palić się, jaśnieć. Związek między dawać a dews (deus) – udzielca, bóg, dawca, jest oczywisty. Człon ten idealnie nadawał się na potrójny symbol, ponieważ zawarł w sobie aż trzy znaczenia: daw-dew – bóg (diews, deus), dawać– darować, darzyć oraz dag – płonąć, jaśnieć. Te trzy znaczenia potrajają się w trzech przydomkach boga, będących niczym innym, jak rozwinięciem i dopełnieniem jego miana. Dażbóg-Darzbog, Dażbog-Dadźbog (Daćbog-Dawbog) i Dażbog-Dagbog to po prostu spotęgowane wielokrotnie na różne sposoby pojęcia boga lub dawcy albo szczęścia.

---

„Mikowie z kątyny Dażboga nachodzącej się w grodzie Milsko w ziemicy małego plemienia Milczan, które przynależy do dużego plemienia Łużyczan, podają inną wersję wydarzeń.

Według nich to Dażbóg sam odszukał Dabę. Tak był rozwścieczony, kiedy się o zgwałceniu swej żony dowiedział, że starł się ze Swarogiem i młot świetlisty wyrwał mu z rąk. Swarog nie dotrzymał mu pola w boju i uciekł kryjąc się w Głębinie.

On też miał odebrać Strzybogom gorące powietrze i wiatr południowy, i oddać je Pogodzie, nie pytając nikogo o pozwolenie, jako że Strzybogowie także byli w spisek przeciw Dąbie wmieszani.

Sam odnalazł komorę w dworze Welesa i zabił po drodze strzegących bram Welesożarów – Jednogłowego, Dwugłowego i Trzygłowego. Później obalił ściany dworu młotem, rozkul nim brzuch Dabogi i pożarł wszystkich zaległych w jej wątpiach synów Swarogowych. Jednego jednak ukryła pod językiem, i to był właśnie Swarożyc.

Dażbóg pobiegł następnie mścić się na Perunach. Dopadł Perperunę, pobił ją i odebrał jej Zwierciadło-Tarczę. Potem gniew mu przeszedł i kiedy zobaczył wędrującą po Niebieskiej Drodze Dabogę ze złotym Swarożycem, pokochał chłopca. Wtedy miał rozłamać na pół zwierciadło-tarczę i jedną stronę, Zwierciadło, podarować z przeprosinami małżonce, drugą zaś stronę, Tarczę, Swarożycowi, którego przyjął do swego dworu, ale nigdy nie przyjął do swojego rodu.

Prawdą jest, że w boskim Kręgu Swarożyc zawsze pokazywany jest w rodzie Swaroga, pośród jego dzieci.”

---

„Przy Czwartym Ognisku przykucnęli Dażbóg, Swara-Żara (Żarłuna), Perepułt-Przepląt i Licho z rodu Płatów, Lado i Ładziwc-Dziw z rodu Ładów oraz trójca Knyszów (Chorsów) – Chors-Książ, Chorsina-Księża i Chorsiniec-Książyc. Tutaj uszeptano zdziełanie z materii świetlistnej Pożary (Smolichy) i wysłanie jej na Niebo, by tam zwyciężała.”

---

„Przy czwartym sparzeniu Praoćca z Pramacią (Czarnogłowa z Białobogą) blask straszny zaczął bić od tumu Rui. Tak powstało Światło Nieba i Światło Dnia – Dażbóg i Daboga-Daba. Dażbogowie (Sołowie) popędzili za Runami, Swarogami (Żgwiami) i Strzybogami (Świstami) nad Ziemię, gdzie od razu się o nią poczęli kłócić.”

---

„Każdy z Panów i każda z Pań Welańskich nosi w sobie część przyrodzenia po Pramaci i część po Praoćcu. Tak na przykład Dażbóg – Światło Nieba jest po ojcu męski, oślepiający, uśmiercający, a po matce ciepły i dający życie. Swarog zaś jest po ojcu palący, niszczący, uśmiercający i męski, a po matce ogrzewający, karmiący, dający życie. Swara jest po matce żeńska, ciepła, dająca życie, a po ojcu oschła, wysuszająca, swarliwa, uśmiercająca. I tak jest z każdym Żywiołem i z każdą Mocą.”

---

---

DAŻBÓG

Ród: Sołów-Dażbogów

---

Zajmowany krąg:
Czwarty krąg

---

Pochodzenie:
Dzięgle-Działowie – syn Czarnogłowa i Białobogi

---

Rodzeństwo:
Żona-siostra Daboga

---

Dzieci, potomkowie:
Płon-Netnik, syn Dadźboga i Dabogi.
Zorza córka Dażboga i Dabogi.
Posłaniec-Pąćdagżwik-Podagżwik syn Dażboga i Pogody z tynu Podagów

---

Postacie-wcielenia (równe miana):
Dażbog-Darzbog, Dażbog-Dadźbog, Dażbog-Dagbog

---

Inne nazwania jego osoby (przydomki):
Dagda, Dag-Daw, Dag, Daw, Dawbog, Daboh, Dabog, Daćbog, Daganbog, Darboh, Darbóg, Dobry Pan Bóg, Pan Niebiosów, Pan Światła, Bóg Światła, Pan Jasnego Dnia, Władca Światła Niebieskiego, Mitra, Mit-Ra, Mitrad, Dawmitra, ДАБОГ, Дажбог.

---

Funkcje, zakres działania:
Pan wszystkich niebiosów, a więc władca gwiazd i niebieskich mostów, władca także niebieskiej zwierzyny i roślin Nieba. Włada Światłem Nieba.

---

Narzędzia czarowne – oznaki władzy:
Złoty Płaszcz, Świetlisty Nasiek-Pał (Pałnasiek), Maczuga-Nasiek, Złota Korona, którą otrzymał od Swaroga, gdy przyjął na niebo jego syna Swarożyca, i Złoty Pierścień z Błękitnym Okiem.

---

Pomocnicy (Stworze – bogunowie):
Świtezie

---

Romanse:
…

---

Wrogowie:
…

---

Przyjaźnie:
…

---

 Przynależny Miesiąc:
Luty (Sieczeń)

---

Funkcje psychiczne – uczucia, odczucia:
…

---

Patron dla:
…

---

Co dobrego lub złego darował, zrobił ludziom:
…

---

C.D.N.

---

---

 Tyny podległe Tumowi Kostromy

Żywiołowie: Strzybogowie, Dażbogowie
Mogtowie: Podagowie, Morowie, Welesowie-Nawiowie

---

TYN DAŻBOGÓW-SOŁÓW

Przynależność:
Twer Swąta, Trzem Czarnogłowa, Tum Kostromy, Tyn Sołów

---

Członkowie rodu:
Dażbóg, Daboga, Płon-Netnik, Zorza, Bożyc-Bodnyjak

---

Główność:
jednogłowy

---

Główny przybytek, miejsce przebywania:
Ziemia, Wela, Niebo

---

Atrybuty żywe:
Śliwa i Morwa, Jaszczurka i Mysz, Zięba i Kos, Tarnina, Dryjakiew i Łubin, Czosnek i Ostrężyna, Łochynia (Morzybaba) i Lubczyk, Mrzyk i Nadobnica.

---

Kamień:
Granat

---

Minerał:
Węgiel

---

Rzecz:
Zioła i Wyciągi Leczące oraz Trujące

---

Maści (barwy):
Biała-srebrzysta

---

Czerty i rezy (liczby):
Czerta 9, Liczba 18

---

Miesiąc:
Luty (Sieczeń)

---

Taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici):
Taja M, Gramota ł

---

Niwa (symbol):
Niwa Mroku

---

Tyn:
Dwór Granatowy

---

Wieńce i ofiary:
Tarnina, Łubin, Czosnek, Łochynia (Morzybaba) i Lubczyk

---

Obrzędowy wypiek (potrawa, obiad – potrawa obiata):

---

Źródło:
Czesław Białczyński. Polecane księgi o mitologi Słowian, Istów i Skołotów –
„Księga Tura” i „Księga Ruty”

---